24 september t/m1 oktober

Eerst even dit:
Hele lieve papa, super bedankt voor je fotoruimte bijdrage. Nu kan ik in ieder geval voor de komende 2 maanden 600 foto’s en 2 filmpjes plaatsen. Dat gaan we natuurlijk ook doen! En lieve schoonmama ook bedankt dat je het wilde doen. Maar mijn papa was iets sneller, haha.
En oma, leuk dat ik je even gesproken heb!

Maandag 24 september
Vandaag hebben we op stage een paar proefwerken gemaakt voor English science. Was wel leuk om te doen, op zich. Zo leerden we ook meteen weer van alles.
Naast de lerarenkamer waren kleutertjes bezig met het leren van tandenpoetsen. De schoolarts (denk ik?) was het een aantal kleutertjes aan ’t leren. Kei grappig!
Daarna ging grade 3B in de schoolyard om bloemen te observeren. Hier hebben we leuke foto’s van gemaakt. Omdat ik een foto wilde maken, ben ik tegen een boom gaan aanleunen. En jeuk dat ik daarna had. En hoe kon het ook missen…. Natuurlijk had ik weer eens last van een dierenplaag. Deze keer mieren die helemaal over mij heen liepen! Bah en jeuk! Maar die mieren zaten allemaal op die boom en waren dus zo mooi overgestapt op mij. Fijn! En veel dat er zaten, joh!
De kinderen krijgen hier op school zelf lunch. Elke dag maakt één ouder van een kind uit de klas een maaltijd (rijst met…?) Vandaag had grade 3B rijst met iets van soep met balletjes achtig. Die gooi je dus over de rijst. Wij mochten ook proeven. En weet je… Het smaakte ook nog! Best lekker rijst met soep gemengd! Ook had de kroepoek een randje. Je kunt kiezen uit roze, geel en groen. Roze is heel zoet, groen is zout en geel is er tussen in. Heel grappig!
Na stage weer naar de Kantin gegaan, waar ze – heel eerlijk gezegd – niet zo veel lekkers hadden liggen vandaag. Was ik even blij dat ik op school al gegeten had. Natuurlijk wel een beetje gepakt, maar ik hoefde tenminste geen honger te lijden!

Thuis zijn we huiswerk gaan maken. Lotte wilde eerst naar het bureau voor toerisme. Maar daar had ik echt even geen zin in. En daarbij hadden we al heel de dag het idee dat het zou gaan regenen vandaag. Maar goed. Net onze laptoppen erbij voor huiswerk en deze keer stortte de hemel nóg harder naar beneden dan vorige week (of wanneer was dat?). Binnen 5 minuten stond hier de tuin blank. Je kon niet in de verte kijken, zo hard dat het ging. En een wind van hier tot ginder! Op een gegeven moment zagen we zelfs slippers drijven in de tuin! En toen kwam er ook nog eens donder bij. Bah!

Dinsdag 25 september 2007
Vanochtend had ik echt geen zin om op te staan. Om 05.45 ging mijn wekker af. Nee, daar had ik helemaal geen zin in. Dus met moeite uit mijn bed gestapt om te douchen.
Wat we vandaag toch hebben meegemaakt! We waren op stage. En nadat we eerst een hele grote tekening hadden gemaakt over “Water cycle” (kringloop van het water) gingen we weer terug naar de lerarenkamer. Omdat we vandaag de bus wilden regelen die ons naar Jakarta vliegveld kan brengen (gezien wij de 7de oktober naar Bali gaan), moesten we weten welke angkutan wij moesten hebben. En in plaats van de angkutan te hebben genomen zijn we OP DE SCOOTER(!) naar het Bundung Super Mall gegaan (daar waar ook de bus komt). Ik achterop bij mister Bayu (waarvan ik de hele tijd dacht dat hij Allan heette, oeps!). En Lotte achterop bij mister Yudah. Bayu had echt zo’n cross motor geval. Ik kreeg al kriebels toen ik alleen maar de helm had opgezet. Omdat we natuurlijk zondag een ongeluk hadden gezien en het verkeer hier nogal chaotisch is, vond ik het toch best eng. En toen gingen we… Vet man! Echt super gaaf! En hard dat hij af en toe ging. Omdat we ons hierop niet hadden voorbereid, hadden we ons niet ingesmeerd met zonnebrand crème. Dus nu ben ik op mijn armpjes een beetje verbrand. Het was wel echt zo leuk om met hen mee te gaan. Natuurlijk hebben we daar ook foto’s van!
’s Middags zijn we gaan zwemmen, want na de hevige regenbuien van gisteren was het vandaag weer bloedje heet.

Woensdag 26 september 2007
Vanochtend zijn we met Leo naar een (rijke) school in… uhhh…. Nou ja, ergens aan de kust geweest. Dus vanochtend om 7 uur naar Leo gegaan.
Daar kwam een auto met 4 mannen erin. En daar moesten Lotte, ik en Leo dus ook nog bij! Ja, vol zat het wel.
Hierdoor hebben we dus ook meteen weer meer van Java kunnen zien! Je ziet wel dat de droge tijd geweest is. En ben ik even blij dat in Nederland geen tolwegen meer zijn! Tjonge jonge zeg…
De school was erg mooi. Het staat achteraan in een woonblok (met rijke mensen). Het is een ontzettend grote school. Voor de kleuterklas waren er echt ontzettend leuke klimtoestellen en er was zelfs een poedelbadje aanwezig!
Wat wel minder was, was dat bijna alle airco’s lek waren. Er was ook een afdak die op half instorten stond. Samen met een lerares Engels hebben wij de school gezien. Een hele grote mooie school, dat wel. Maar het grotendeels is net nieuw en dus waren er nog een hoop dingen leeg. Tegenover de elementary school was ook een junior high en high school. Daar zijn we ook gaan kijken. Hier hoefden ze alleen een T-shirt van school aan met daaronder een spijkerbroek. Terwijl ze op de elementary wel complete uniformen dragen. Deze school was ook erg mooi, al hebben we hier niet zo heel veel gezien.
Na deze school zijn we in dit plaatsje ook nog naar een andere school gegaan. Deze was ook alles in één. Ook erg groot en erg mooi. Hier zaten wel erg grote scheuren in de muur.

Terug was het een stuk rustiger in de auto omdat er twee mannen achterbleven om nog werk te verrichten.
Nadat de rijder ons had afgezet bij het winkelcentrum (kwamen we toch langs en ik moest echt hoog nodig bodylotion kopen, want ik heb hier ontzettend droge benen gekregen), zijn we eerst even gaan eten bij de Mc Donnalds. We hadden voor het laats om 11 uur gegeten en dat was niet veel. Het zag er namelijk niet bepaald fris uit. Dus hadden we honger en dorst en gingen we dus wat eten en drinken. Omdat we om 6 uur waarschijnlijk toch weer gingen eten, bestelden we alleen een hamburger en wat drinken. Ik had echt zo’n overspontane vent bij de kassa. Best grappig eigenlijk. Omdat onze hamburgers nog vers gemaakt moesten worden, zijn we maar vast buiten gaan zitten. Daarna kregen we onze hamburgers. Ondertussen hadden we erg grote lol. Er zat namelijk een jongen buiten, die een paar stoelen van een groep jongeren verwijderd zat. Dus wij zaten al van: “hee, die heeft ruzie met zijn vrienden. Zullen we hem vragen of hij bij ons wil zitten?” en dat soort onzin. Hij was ook al een paar keer gaan verzitten. Dus wij waren gewoon de grootste lol aan het maken.
Omdat we nog meer honger hadden wilden we nog een hamburger bestellen. Aan de ene kant vonden we dit kei stom, maar onze magen zorgden ervoor dat we er toch heen gingen. Dus wij weer naar binnen en er één bestellen. Meteen kwam die overspontane vent weer naar mij toe. En natuurlijk weer de grootste lol. Het personeel trouwens ook, haha. Weer moesten de burgers vers gemaakt worden en toen die overspontane vent die kwam brengen hadden we natuurlijk nog meer lol. Het hele personeel ondertussen overigens, haha.
Nadat we hem ophadden, gingen we weer naar binnen bij de Mc Donnalds. Deze keer om naar het winkelcentrum te gaan. Kun je nagaan hoe het personeel reageerde toen we WEER binnen kwamen. Nog meer lol! En erg grappig.
Daarna bodylotion gehaald en het winkelcentrum weer uit. Stukje lopen. Straat oversteken. Even lachen naar de politieagent die het verkeer stond te regelen en weer voor je kijken. En toen voelde ik weer dat er iets niet helemaal klopte. Ik keek achter me en zag een jongen. Dezelfde jongen die ook op het terras bij de Mac had gezeten! Dat hoeft natuurlijk niets te betekenen, maar de blik op zijn gezicht vertelde al genoeg. We zijn toen een stukje verder gelopen en daarna gestopt. Toen hebben we gedaan alsof we aan het overleggen waren, waar we heen gingen want we vertrouwden het echt voor geen meter. Die jongen is ons toen voorbij gelopen. Mijn hart sprong over van opluchting. Maar ongeveer vijf meter verderop bleef hij staan. En ook heel erg lang. Dus wij besloten om verder door te lopen in de hoop dat we het ons gewoon verbeeld hadden. Op het punt dat wij hem inhaalden, kwam hij ook weer in beweging. Hij liep denk ik nog geen 50 centimeter achter ons. In mijn ooghoeken kon ik hem volgen. Wij gingen steeds sneller lopen. Ook hij versnelde zijn pas. Weer iets sneller, idem dito voor hem.
Wat is het toch een lange straat die wij liepen! “Misschien kunnen we naar Leo gaan? Die zit op dezelfde weg als de straat waar we nu lopen,” zei ik tegen Lotte. “Ja, dat doen we, want het straatje is eng waar we dadelijk in moeten om naar huis te kunnen.” Toen hij zag dat wij het hek van de parkeerplaats van de kathedraal doorliepen stopte hij. Desondanks zijn wij toch naar Leo gelopen. Leo bleek echter op bed te liggen en daarna in bad te zijn gegaan. Dus hebben wij na een tijdje Thea opgebeld, of zij ons kon komen halen. We waren gewoon ontzettend bang dat hij ons stond op te wachten. En vooral omdat we al twee keer in het straatje zijn achtervolgt….
“Waar is hij?” vroeg Thea toen ze ons gevonden had. “Wij hebben de hele tijd hier gezeten, dus dat weten wij niet. Maar we durfden gewoon echt niet alleen verder door te lopen.”
Toen we weer op de parkeerplaats stonden, keken Lotte en ik goed rond. We zagen hem niet meer en dus besloten we om na te doen wat er was gebeurd. Na de parkeerplaats keken we nog goed om ons heen, DE weg over. Dezelfde weg waar we net nog hadden gelopen toen hij ons volgde. Maar we zagen hem echt niet meer.
We staken het spoorweg over en liepen weer “het” straatje in. Ongeveer 20 meter in het straatje voelde ik dat er WEER iets niet klopte en keek achterom. En daar liep dezelfde jongen!! Deze keer had hij een jas aan en een tas om. Maar ik herkende zijn broek en zijn gezicht. “Hij loopt achter ons,” zei ik angstig. Lotte en Thea keken ook achterom. Hij durfde Thea niet aan te kijken. Zij is natuurlijk ook Indonesisch.
Hij haalde ons in en Thea probeerde een goede blik om hem te werpen. Ze kenden hem niet. Bij ons steegje stopten we. We keken hem na. De hele weg. Aan het einde van de weg (die nog heel lang is) stopte hij. Daarna draaide hij zich om en kwam hij terug. Thea sprak mensen aan. “Kennen jullie hem”, vroeg ze in het Indonesisch. Ook de mensen die op de hoek van het steegje woonden keken mee. Toen hij weer heel dicht bij was liep Thea op hem af. Je zag dat hij bang werd. Maar Thea wierp alleen een goede blik, samen met de andere Indonesische mensen. Hij liep snel verder. De mensen kenden hem ook niet. Hij zag er een beetje waus uit. Dus waarschijnlijk spoorde hij ook niet helemaal. Maar daarbij is het toch heel eng. Die blik in zijn ogen. De achtervolging van zo dicht bij. EN hij heeft ons staan opwachten, anders had hij ons nooit gevolgd in het straatje!
Deze keer was het echt zo eng! Ik heb nog een lange tijd staan trillen van angst. Wie weet wat er allemaal kan gebeuren. En op zo’n moment denk je niet aan dingen als pepperspray en dergelijke. Je bent bang voor je eigen leven en wilt – mocht het nodig zijn – alles afstaan wat je bij je hebt. Het is niet uit te leggen wat je op zo’n moment voelt; wat er op zo’n moment door je heen gaat. Dan denk je alleen: “Wij zijn twee meiden van 19, ontzettend ver weg van huis.”

Donderdag 27 september 2007
Vandaag op stage hebben eerst English Mathematics gedaan in de 3th grade. Daarna hebben we ook nog English science gedaan in de 4th grade. Dit was allemaal wel leuk. Ook omdat we zo meer in contact kwamen met de kinderen.
Voordat we naar stage gingen vanochtend, waren we nog steeds erg bang. Bij iedereen die we zagen, hadden we het idee dat het “hem” was. Gelukkig hebben we hem niet meer gezien.
Nadat we klaar waren met stage hebben we naar Thea’s huis gebeld. Fred – een man die oudere Indonesische-Nederlandse man – had vroeger (toen hij nog in Indonesië woonde) op de school gezeten waar wij stage lopen. Dat was toen alleen een jongensschool. En dus hadden we afgesproken dat wij hem zouden rondleiden door de school, zodra wij klaar waren met stage.
Vandaag is het ook een bijzondere dag geweest. Er was een halo! Je had de zon. Om de zon hing een donkere ronde vlek. En om die ronde vlek zat een ring van blauw. Dat was erg cool! Ik heb er een aantal foto’s van gemaakt, en die kun je dus ook hier op mijn site gaan bekijken. Het lijkt wel alsof het ’s avonds was, maar het was dus midden op de dag!

Vrijdag 28 september 2007
Vandaag hebben we de “Holland presentation” gegeven aan de 5th grade. De klas was erg enthousiast en deden heel leuk mee. Zo hebben we ze de Nederlandse versie van “hoofd, schouders, knie en teen” geleerd en “smakelijk eten” en “smakelijk drinken”. Dit vonden ze erg leuk en deden ze ook erg goed.
Nadat we mijn laptop weer hadden afgesloten, ingepakt en meegenomen hadden naar de lerarenkamer, kwam mister Slamet naar ons toe. “I’m sorry. But you haven’t done the presentation for five B.” Dus zodoende konden we alles weer opnieuw instaleren en zo. En dat terwijl we al een aantal keren met nadruk hadden gevraagd: “Only one class?” Nou ja, toch wel leuk geweest.
Na stage en de kantin zijn we naar het postkantoor gegaan (je brief komt eraan tante Silvana!). Eerst probeerde die man ons af te zetten. “It’s Rp.11.000”. “No it is not,” zei ik. “Yes, it is Rp. 11.000”. “We are here for the fifth time, and it was always Rp. 10.000!” En toen gaf hij het maar op en hadden we elke postzegels voor de prijs die we anders ook betaalde. Die dacht vast: ‘mooi toeristen, kan ik mooi wat aan verdienen’. Nee, niet dus!
Daarna hebben we gevraagd waar het toeristen informatie kantoor was. Hier zijn we namelijk nog steeds niet geweest en we hadden gehoord dat deze vlakbij het postkantoor zou zijn. We werden naar Jalan Braga gestuurd. Nadat hij het voor ons (beetje onduidelijk) had uitgetekend, zijn we op weg gegaan. Maar we konden het niet echt vinden en hebben toen maar iemand aangesproken. Deze stuurde ons echter weer een andere kant op. Maar wel de kant waarvan we dachten dat het daar ook was. Maar ook daar konden we niets vinden. Weer vragen. En toen werden we weer naar Jalan Braga gestuurd. Ik dacht al dat die straat me bekent voor kwam. Het was de straat waar ook de Kantin aan grenst. Daar konden we het dus ook niet vinden. Volgende keer maar weer. Het was echt veel te warm om weer helemaal terug te lopen.
Hierna zijn we weer naar het winkelcentrum gegaan want Lotte had honger en dorst gekregen en wilde naar de kapper. Dus eerst zijn we (weer) naar de Mac gegaan (mmm, misschien kom ik toch niet zo slank terug als dat ik dacht. Maar aan de andere kant, van dat lopen val je ook weer af, haha). Ik liep naar een kassa waar een meisje achter stond. En wat denk je? Kwam die overspontane vent van eergisteren meteen naar mij toe om mij te helpen. En hij duwde zowat het meisje aan de kant zodat ik wel bij hem moest bestellen. Nadat we bijna onze burger op hadden zag ik iemand via de buiten ingang (je kunt namelijk via buiten en via het winkelcentrum de Mac binnen) naar binnen gaan, ons voorbij lopen en het winkelcentrum ingaan. Toen hij voorbij liep zag ik een groene broek. Een groene broek die verdacht veel leek op de jongen die ons woensdag had gevolgd. Ik probeerde een goede blik van hem te krijgen. Helaas zag ik alleen zijn zijkant, maar zelfs dat herkende ik uit duizenden! Niet zo heel gek, gezien het de laatste keer wel echt een hele enge ervaring was. Voor de Mac (binnen in het winkelcentrum) zag ik hem een paar keer op en neer lopen en toen weglopen. Toen wij het winkelcentrum binnen gingen zagen we hem niet meer. Maar natuurlijk keken we ontzettend goed in het rond. Geen groene broek te verkennen; ook niet toen we op de roltrap stonden.
De kapper zit op de eerste verdieping, dus daar zijn we naar binnen gelopen. Bij de deur keek ik toevallig nog even achter me. En wie zag ik daar lopen…? DE jongen. Maar hij liep verder naar de roltrap om nog een verdieping omhoog te gaan.
Waarschijnlijk heeft hij ons op een afstand gevolgd, omdat hij beseft dat we hem ook in de gaten houden. Maar omdat wij zo snel gelopen hebben is hij ons kwijt geraakt. Hij had te lang gewacht met naar boven te lopen.
Lotte was wel naar een goede kapper geweest en kwam weer goed bijgewerkt uit de stoel (voor maar 3, 21 euro wassen, knippen en spul erin. Randy, pas je prijzen is aan joh!).
Toen we weer naar huis liepen hebben we constant in het rond gekeken. Voordat we naar beneden gingen, hebben we eerst over de leuning gehangen om te kijken of we hem ergens beneden zagen. Buiten had ik een klein spuitbusje deodorant in mijn handen. Mocht hij zo dicht achter ons lopen, had ik dit in zijn gezicht gespoten (ja mam, komt toch wel goed van pas). Gelukkig hebben we hem de hele weg niet meer gezien en zijn we via een andere straat en steegje bij ons huis gekomen. We durfden niet door het normale straatje en steegje te lopen omdat HIJ weet dat wij daar richting huis lopen. Als hij een angkutan zou hebben gepakt, dan had hij ons daar kunnen opwachten.
Vanavond hebben we WEER pannenkoeken gegeten. Gisteren namelijk ook wel. Op zich wel lekker, maar twee dagen achter elkaar is toch ook wel weer veel.

Zaterdag 29 september 2007
Vandaag weer heerlijk uitgeslapen.
Vanochtend hebben we maar eerst gekaart (weet iemand hoe het spelletje “Zenuwen” ook al weer moet?).
’s Middags wilde we naar een of ander winkeltje/kraampje waar je kokosnoot kunt proeven. Deze was aan de andere kant van ons huis. Want we durfden eigenlijk niet meer terug naar het winkelcentrum waar we dus nu al twee keer achtervolgd zijn. Thea had helemaal uitgelegd aan Lotte hoe we daar moesten komen. Maar wij konden het niet vinden. Toen zijn we maar gewoon verder gelopen. Lekker bruin worden, haha. En toen kwamen we weer ergens een winkelcentrum gekregen. Wat was het hier druk zeg! En hele kleine/smalle gangpaden. Hier hebben we maar een DVD gekocht zodat we vanavond iets te doen hebben. Omdat we nu al 4x achtervolgd zijn, durven we in ieder geval ’s avonds niet over straat en moeten we dus iets doen. Vanavond dus mooi DVD kijken met chips en cola, haha. Ja, wij leven hier wel heel gezond!

Zondag 30 september 2007
Vandaag zoals iedere zondag weer lekker uitgeslapen om rond een uurtje of 10 alweer lekker op het zwembad te liggen, haha. Daarna zijn we weer opzoek gegaan naar die kokoszaak. Maar het moest blijkbaar een of andere bakkerij zijn waar je ook kokos kunt proeven. Nou, een bakkerij hebben we wel gevonden, maar de kokos…?
Dus hebben we daar een heerlijk broodje van bladerdeeg besteld waar kaas, beef en ei in zat. Erg lekker, al had hij best wat warmer mogen zijn, haha.
Daarna hebben we de DVD voor de tweede keer gekeken. Er kwam namelijk een zooooo’n lief jongetje in voor. Die wilde we allebei wel adopteren!
’s Avonds naar het hotel om te skypen met mijn ouders en Roy. Maar internet deed ’t niet. Dus nu heb ik ze niet kunnen zien. Gelukkig hebben ze wel opgebeld en heb ik ze wel kunnen spreken!
Toch baal ik wel dat internet het niet deed, want anders het dit verhaal er vandaag dus al op kunnen staan en nu moet het nog een paar dagen (?) wachten. Daar worden mijn verslagen ook niet korter op, haha.

Maandag 1 oktober 2007
Vandaag stage met de nieuwe afspraken. Op school aangekomen hadden de kinderen eerst ceremonie. Dit ziet eruit alsof de kinderen in het leger zitten. Wel erg grappig, haha.
Lotte is met mister Slamet en ik met miss Eveline mee gegaan. Ik heb met grade 3 een aantal korte filmpjes van Winnie the Pooh gezien; erg grappig overigens, haha. En we hebben het over zaden van planten gehad. Best interessant. Een kind ging zelfs een zaad opeten, terwijl dit geen op eet zaad was. Maar daar kwamen we dus pas later achter.
Vanmiddag gaan zwemmen omdat we eigenlijk nergens zin in hadden. Internet op stage doet het ook niet en zo wordt dus dit verslag alleen maar langer. Mijn excuses daarvoor.

Veel liefs en veeel knuffels en kusjes van mij