Bericht vanaf 3 december!

Hoihoi allemaal! Selamat “pagi”, “siang” of “malang”! (Goedemorgen, -middag of –avond. “Selamat” spreek je trouwens uit als: Slamat)

Ik hoop dat jullie allemaal een hele leuke Sinterklaas gehad hebben met vele leuke en mooie cadeautjes. De Sint kon hier helaas niet komen, dus heeft hij aan mijn zus gevraagd of zij het cadeautje wilde doorsturen. En die is hier goed aangekomen! Bedankt Sinterklaas!
Nu is kerstmis in aantocht en dat maakt het verblijf hier toch ook wel iets moeilijker. Altijd vier ik kerstmis met mijn familie en dat gaat nu niet. De gezelligheid van het bij elkaar zijn, het lekkere eten, de kerstman die onder de boom cadeautjes legt, de gezelligheid bij de familiebezoeken en gewoon de sfeer in het algemeen.
Maar je kunt ook zeggen: “Wat zit zij nu te klagen? Zij zit nu op een warm eiland met zo nu en dan een keertje regen en met Kerst gaat ze naar een nog warmer eiland: Bali!”
Tja, dat is ook wel zo. Maar dat is niet de kerstmis zoals ik het al 19 jaar gewend ben.
Maar enfin, nu we het kerstseizoen in gaan hebben ze op onze school weer een nieuwe ceremonie. Zo zijn ze vanaf maandag 3 december begonnen om samen (grade 3 tot en met grade 6) te bidden en te zingen het eerste uur van elke maandag. De kinderen zitten dan in een grote zaal (die ook als gymzaal functioneert) op een matje met hun eigen bijbel in de hand. En natuurlijk is het allemaal bahasa Indonesia en verstaan Lotte en ik er dus helemaal geen kont van.
Ook de lessen gaan voornamelijk over kerst. Zo moesten ze in grade 4 als examen een tekst voorlezen over Kerstmis in de UK. En de overige kinderen moest ik voorzien van kerstopdrachten. Natuurlijk allemaal in “Bahasa Ingriss” (de Engelse taal).

Maandag zijn Dia en Sanny altijd in mijn klas (die Maranatha “studenten”). Toen ik in de pauze met hun ergens heen liep, kwamen we een groepje kleutertjes tegen in hun schattige blauwe uniformpjes. Eén van die kinderen, een jongetje, begon spontaan achteruit door de gang de leerlingen te volgen en zei iets in het Indonesisch toen hij mij aankeek. Hierdoor moesten Sanny en Dia lachen. Sanny vroeg of ik het verstaan had. Maar zo goed spreek ik ook geen bahasa (spreek ik zo wie zo maar echt een inie minie beetje!). Dus vertaalde Sanny het voor mij, nadat het jongetje het nog een aantal keren gezegd had. Hij had gezegd dat ik een mooi meisje was! Haha, kei schattig toch! En dat van zo’n klein jongetje!
Zo wie zo had ik die dag van bijna iedereen complimenten gehad. Bijna iedereen die ik tegen kwam op school zei tegen me dat ik er heel erg leuk uitzag. Dat was ook het eerste wat Eveline zei toen ik de school binnenkwam. Moet je nagaan dat het meteen opviel, haha. Toch vreemd, want had verders niets bijzonders gedaan met mezelf of iets. Toch leuk om te horen!

Nadat de Marantha lessen afgelopen was (de kinderen hadden kerstdoosjes gemaakt met daarin hun kerstwens) kreeg ik van Josephine - een meisje uit grade 3B - haar doosje. Heel leuk. Een ander meisje – Jersey – had op haar kerstwens gezet dat ze graag met “Miss Natasja” wilde spelen in de Paris van Java supermall. Heel erg grappig!
Maar goed. Na Maranatha heeft grade 3B nog science (natuurkunde). Die ochtend had Eveline mij de opdrachten gegeven en uitleg erbij met wat ik moest doen. En dat was even die les overnemen omdat Eveline weg moest. Dat is natuurlijk wel erg leuk, maar er zit een min aan. Op het moment dat er niemand in de klas is die En goed Engels En goed Indonesisch praat, heb ik een probleem. Vooral als in het woordenboek ook niet alle woorden staan. Dus toen de kinderen vroegen wat “prove” (bewijzen) betekende, kon ik dat alleen uitleggen door andere woorden te gebruiken. En dat is ook nog best lastig. Dus zijn de kinderen het ook nog in een woordenboek gaan kijken toen ik dat voorstelde. Maar daar stond dit woord niet in. Uiteindelijk hebben ze de opdracht wel goed gemaakt hoor. Maar toch is het lastig. Ook omdat ze niet altijd weten hoe de vertaling van een bepaald woord is dat ze willen opschrijven. Dan komen ze naar mij toen, en zeggen het in het bahasa, maar daar versta ik natuurlijk weer niets van.
Ook grappig is dat kinderen die bijna geen Engels spreken gewoon Indonesisch tegen je gaan praten. Eén jongen heeft dat binnen 40 minuten vijf keer geprobeerd waardoor ik elke keer weer moest zeggen dat ik geen bahasa spreek en dat hij het op het “bahasa Ingriss” moest vragen. Maar dat kon hij niet. Dus worden er anderen bijgehaald. En uiteindelijk komen we er wel, haha!

Je kunt trouwens merken dat we aan het weer gewend zijn/raken. Ik had het vanochtend gewoon koud! En dat terwijl het 21 graden was! Okee, de zon was weg, leuke grijze bewolking aan de lucht, een windje… Maar dan toch! En nu ik dit typ zit ik me weer kapot te zweten!

Lotte en ik zijn hier gewoon naar de BIOSCOOP geweest! Met zijn tweeën weliswaar, maar goed. De vroege film van 17.35 uur. The Game Plan met Dwayne “The Rock” Johnsson. Zo’n onwijs echt vet leuke film! Ontzettend veel humor. En wil je hem in een “tutu” – zo’n ballet dingetje – zien, dan moet je de film al helemaal gaan kijken!
Die bioscoop was trouwens heel relaxt. Die stoel veren mee naar achteren! Op een gegeven moment hadden Lotte en ik wel koude voeten. We hadden beiden slippers aan en vanwege de airco… nou ja je snapt hem wel!
En dan nog iets over de prijs (tja, hoe kan het ook anders?!). Probeer in Nederland maar eens naar de film te gaan voor… 1,11 euro!!! Ik geloof dat ik dan in Nederland voor die prijs nog vaker naar de bioscoop zou gaan, haha.

Wij zijn, nog voordat we naar de bios gingen, ergens wezen drinken. Deze tent heet: Bandoengsche Melk Centrale. Inderdaad Nederlands. En op de menukaart staat ook een traditioneel Nederlands gerecht: BITTERBALLEN. Dus die hadden we besteld. Nou ja, traditionele bitterballen waren het niet. Niet echt Nederlands, op zijn Indonesisch bereidt en geserveerd met… sambal. De inhoud was ook niet hetzelfde. Maar het was wel lekker! Samen met onze yoghurt cocktail.

Afgelopen donderdag zijn we met grade 4 naar…. de mall geweest! Hier kregen ze een rondleiding door Yogja Mall. Ze kregen (in het bahasa) uitleg over de spullen die ze verkopen. Op de derde etage is een supermarkt. Hier mochten de kinderen zelf dingen kopen van onder de 10.000 rupiah (zeg maar 9 euro). Op de vierde etage zijn nog overal eettentjes en is een gamehal. Hier hebben de kinderen een quiz gedaan en konden ze prijzen winnen. Daarna mochten we op kosten van school eten bij “Hoka Hoka Bento”. Dat is een Japanse McDonnalds zeg maar. Dus met rijst en al dat soort producten. EN… we moesten met stokjes eten, haha! Het was echt heel lekker!
Na het eten konden de kinderen in de gamehal nog geld uitgeven aan die spelletjesautomaten. Er stond ook zo’n tafel waar je zo’n groot fiche bij de kant van de tegenstander in het gaatje moet schuiven (weet even niet hoe zo’n ding heet). Dit hebben Lotte en ik 3 keer gedaan. En… ik had alle keren gewonnen!! YEAH! Haha. Al die kinderen stonden te kijken en dan heel hard te juichen als ik een doelpunt maakte, erg grappig!

We hebben veel geluk deze week. Want niet alleen donderdag hadden we een “outing”, maar vrijdag ook. Toen zijn we met grade 6 naar twee musea gegaan.
1. Asia-Africa museum.
2. Mandala Wangsit Siliwangi museum.

Om 8 uur moesten we op school zijn om te vertrekken met grade 6. Eerst buiten verzamelen om vervolgens te voet (jalan-jalan = wandelen) naar het eerste museum te gaan. Lotte en ik zijn al vaak langs dit museum gelopen, omdat we hier langs moeten voor het postkantoor.
Als eerste gingen we naar de “beroemde” conferentie ruimte. Dit museum was vroegen een conferentie ruimte. Dit was de allereerste conferentie van niet-blanken en werd gehouden op 18 t/m 24 april 1955. Deze conferentie is de eerste na de onafhankelijkheid van Indonesië 10 jaar eerder. De conferentie ging over een samenwerking tussen Azië en Afrika. Deze conferentie zorgde er ook voor dat gekoloniseerde landen gingen vechten voor hun onafhankelijkheid. Een belangrijk feit is dat deze conferentie zorgde voor het belangrijk maken van wereld vrede en internationale samenwerking.
In de conferentiezaal vertelde een vrouw van alles over (waarschijnlijk, want het was weer in het bahasa) de zaal en de geschiedenis ervan.
Grappig was dat Slamet halverwege zowat sliep, haha. En dat gaf hij nog toe ook. Kwam hij ook zelf mee hoor haha.
Daarna konden we het museum gedeelte bezoeken. Hier was heel erg veel informatie te vinden.
Over de zaal moet ik trouwens nog iets vertellen. Waar de “belangrijke” mensen zitten, staan allemaal vlaggen achter (dus van de landen uit Azië en Afrika). Lotte vroeg of de Nederlandse vlag erbij stond, want die zag ze niet. “Natuurlijk niet”, antwoordde ik. “Huh? Hoezo dan?” “Omdat het over Azië en Afrika gaat.” “Ohhhh ja!”
5 Minuten later: “Maar waarom staat Indonesië er dan wel tussen?”
Tja, domme vraag natuurlijk! Indonesië hoort gewoon bij Azië hahaha!
Daarna zijn we naar het tweede museum gewandeld. Die is vlak bij ons huisje.
Het huis (dus het museum) is vroeger gebouwd en bewoond door Nederlanders. Op een gegeven moment is daar een Indonesische officier in gaan wonen. Meneer Siliwangi. Het leger van Siliwangi werd aangevallen door een ander leger. Hier zijn veel mannen, inclusief Siliwangi, omgekomen.
In dit museum vind je veel dingen over de onderdrukking van Japan. Ook een beetje over de Nederlandse tijd. Maar dan vooral schilderijen die uitbeelden hoe ze zich gereedmaken om in opstand te komen tegen de Nederlanders.
Een leuk ding in het museum was het geld. Er was Nederlands-Japans-Indisch geld. Je had een briefje van bijvoorbeeld ½ gulden! Erg grappig.
De tijger die je wel eens ziet, is het logo van de militairen. Dat is nu nog steeds zo.

Nadat we naar huis mochten, zijn Relinde, Lotte en ik gaan zwemmen in het hotel. We hadden hoge behoefte aan lichaamsbeweging en zijn, ondanks de bewolking, naar het zwembad gelopen. Het water was heerlijk!

Van de week moesten Lotte en ik even wat boodschapjes doen in het winkelcentrum. We waren er net op tijd, want het begon al steeds meer en meer te druppelen. Nadat we klaar waren met onze boodschapjes en we naar de uitgang liepen, zagen we dat het hard geregend had in de tussentijd. Gelukkig was het nu wel weer droog. Helaas zijn hier de tegels ontzettend glad als het geregend heeft, en al helemaal als je op slippers loopt. Dus met moeite liepen we huiswaarts.
Halverwege konden we nog snel een uitrit oversteken. Misschien iets te snel….
Net voor de stoep, en bij een plas, gleed ik uit! BOEM! Zo op mijn kont. Tja, het kon niet uitblijven… val nummer 4!
Na 16 weken hier in Indonesië komt Lotte er eindelijk achter! Er zit een trektouw bij het gordijn om deze open en dicht te doen!

Vandaag zijn we weer naar Champalas geweest, of ter wel: de JEANSSTREET. Dat is die lange weg met veel kledingwinkeltjes langs de kant van de weg.
Op een gegeven moment kregen we honger (het was immers tijd voor lunch), en zijn we naar de MC Donnald’s gegaan.
Hier hadden we erg veel geluk. Mijn hamburgers moesten nog gemaakt worden en kwamen ze dus later brengen. Hier brachten ze er één teveel. Nou… lekker toch?!


Ohja, bedankt voor alle kerstkaarten!! Ik kan helaas niet iedereen iets terug sturen, dus bij deze:
VROLIJKE EN GEZELLIGE KERSTDAGEN EN EEN GEZOND EN GELUKKIG NIEUWJAAR!!!

Heel erg veel liefs,
Natas