12 t/m 23 september

Maandag 17 september
Ja, ik weet het. Een titel die eigenlijk niet klopt gezien ik op de 17e begin met schrijven. Maar dat komt omdat we afgelopen weekend niet zo veel boeiends gedaan hebben. Het normale zwemmen, internetten en op onze kamers zitten. Oh ja en naar het winkelcentrum (dit keer wel een ander hoor, waar we nog nooit geweest waren!).
Maar anyway: het is dus maandag 17 september en de hemel stort naar beneden. Letterlijk. We hebben het idee dat ons huis dadelijk instort van de regen. Al binnen 5 minuten stroomde het als een rivier van de daken af. Ik durf niet goed in “ons” steegje te gaan kijken. Ik denk dat daar nu letterlijk een rivier is ontstaan. En daarbij zou ik ook als een bezopen hond terug komen. No thanks! Geen goed idee.
En nu moeten jullie niet denken dat het al de hele dag regent. Nee! Vanochtend was het ontzettend warm hier. Blauwe lucht, heldere zon. Wat wil je nog meer? Niet dat we daar nou veel van merken op stage, maar toch.
Vandaag hebben we bij grade 4 gestaan. Niet zo veel kunnen doen. Beetje blaadjes uitgedeeld, rond gelopen en geholpen. Het vierde lesuur hebben we een spelletje uitgeknipt en gelamineerd dat Miss Eveline via het internet gevonden had. Toen ik even uit de lerarenkamer naar de prullenbak liep kwam ik een leerling tegen. Die zei meteen vrolijk: “hello Miss Natasja”. Kei lief en leuk dat hij dat zegt. Gelukkig raken de kinderen ook gewend aan onze komst. In het begin was het namelijk heel vaak dat ze giebelden als we voorbij kwamen. En kinderen die we niet hadden liepen soms drie keer langs om nog eens te kijken.
Maar goed, vandaag zitten we dus echt op z’n Hollands in ons kamertje: laptop (weliswaar op schoot), boeken/readers er naast, muziek op de achtergrond en “heerlijk” huiswerk makend.
Tja, we zijn niet (echt) met vakantie hè! En net als in Nederland hebben we ook geen zin in huiswerk. Maar het moet toch gebeuren, dus dan maar met zuchten aan het werk. En als je eenmaal bezig bent, valt het uiteindelijk best mee hoor!
Ohja,voordat ik dat weer vergeet te vertellen (’t is namelijk heel interessant voor de mensen die weten van mijn “beestjesdromen”). Ik heb wel eens gehad dat ik (in mijn droom, maar dit niet besefte) overal beestjes zag die mij aanvielen of iets dergelijks. En dan schreeuw ik dus ook echt iedereen wakker en ga ik rond rennen. Nu lag ik vannacht in mijn bed en dacht ik ineens een kakkerlak te zien. Dus de schrik ging door mij heen. Ik spring ineens op uit mijn bed en maak gejaagd mijn lamp aan. Redelijk rustig loop in naar Lotte toe en zeg heel zielig en angstig kijkend met idem dito stem: “Lot, volgens mij zit er een kakkerlak op de muur!” Ik zag hem weliswaar niet meer zitten, maar goed. Dus Lotte zegt: “Kijk anders even onder je bed en onder je laken”.“Maar ik durf niet!” zei ik nog half slapend.
Voorzichtig pakte ik en stukje laken vast en deed deze omhoog. Niets. Voor de zekerheid ook mijn kussen even controleren. Niets. Beduusd liep ik terug naar mijn bed. “Mmm”, bedacht ik me ineens, “hoe kan ik eigenlijk een kakkerlak zien als het donker is?” En toen ben ik maar weer rustig in bed geklommen om te gaan slapen. Nu moet je weten dat ik nog wel angstig in bed lag dat ik het dan misschien toch niet gedroomd zou hebben.
Lief zussie: dit is toch wel heel wat beter dan gillend wakker worden, of niet? Haha.
En zo kom ik tot de conclusie dat de kakkerlak nu zelfs mijn dromen terroriseert.

Dinsdag 18 september
Wat een heerlijke dag! Niet te warm/benauwt, niet te koud. Precies goed! En een heel lekker windje. Perfect.
En dan lig je misselijk op je bed… Tja, dat kan natuurlijk alleen mij overkomen. Dan is ’t weer een keer goed, en dan ben jij een keer niet goed.
Vanochtend wel gewoon naar stage gegaan, maar halverwege toch maar naar huis gegaan. Werd duizelig en mijn misselijkheid wilde maar niet weggaan.
Thuis dus lekker geslapen.
Daarna was het ook wel weer minder geworden. Ik was nog steeds niet helemaal lekker, maar om nu de hele tijd op een kamertje te blijven niksen, is toch ook niks. En dus toch maar proberen om naar de Kantin te gaan, in de hoop dat ik van al dat eten (’t is een soort buffet) niet misselijker wordt en moet gaan overgeven.

Woensdag 19 september
Gisteren is het na slapen en zo allemaal wel goed gegaan. Verders niets meer gedaan daarna.
Vandaag was wel een leuke dag op stage. We mochten met grade 5 (groep 7) naar “Red Cross Bandung” of te wel: Rode Kruis. Heel leuk, want we moesten eerst in een schoolbus die eigenlijk een beetje erg klein was. Die schoolbus haalt normaal kinderen op en is dus niet gewend aan twee groepen van grade 5. Dus de meeste kinderen zaten met zijn drieën op een tweepersoons bankje. Tja, daar doen ze hier niet moeilijk over! Daarnaast stonden zelfs ook nog een hoop kinderen midden in het gangpad. Dat mag in Nederland dus echt niet.
Lotte en ik kregen twee kleuterstoeltjes die er ook nog wel bij paste. Ik zat tenminste nog mooi aan de zijkant, maar Lotte zat midden in het gangpad, vooraan, langs de buschauffeur! Als we nu in eens hard moesten remmen dan was ze er zo doorheen gevlogen. Gelukkig is dit niet gebeurd. Daarnaast waren er ook nog 5 andere leraren mee. Dus die bus zat behoorlijk vol.
De busrit was maar heel kort; iets van 10 minuten of zo. Natuurlijk keken die mensen ons heel nieuwsgierig aan (achteraf hoorde we ook, dat (vooral) de mannen ons best vaker wilde zien en meer van ons wilden weten). Er waren 5 groepen gemaakt. We moesten eerst in de schaduw wachten, nou ja in het beetje schaduw dat er te vinden was. Daarna gingen we met het groepje van Iwan en Allan mee. Als eerste kwamen we bij een donor inschrijving bureau. Daar zagen we hoe ze in het topje van de vinger bloed geprikt werd. Iwan wilde dit ook doen, en liet zich inschrijven. In de volgende kamer konden we zien hoe er bloed werd afgetapt. Dus zo’n verschrikkelijk grote naald in een arm en dan zo’n infuus of iets eraan. Bah! Hier is het dus niet dat je privé bloed kunt afstaan. Maar goed. In de volgende kamer kregen de mensen die dit hadden gedaan iets te eten.
In de volgende kamer werd ons verteld hoe ze het plasma van het bloed scheidden. De kamer daarna werd ons verteld hoe het bloed wordt gecontroleerd op ziektes. De volgende kamer was een kamer met veel diepvriezers. Lekker hoor, al die zakjes met bloed en plasma! Ze hadden zelfs een koelkast waar zakjes met HIV besmet bloed in lag!
Daarna gingen we naar een ander gebouw en werd de kinderen iets verteld over het Rode Kruis. Wij, de leraren, zijn in het kantoor ernaast gaan zitten. Hier hadden we met de overige leraren (Iwan, Nana, Iwang, Allan en Juda) een heel leuk gesprek. Deze mensen kunnen dan niet zo heel goed Engels, maar juist daarom was het zo leuk. Ook hadden we de leeftijd gevraagd, en de meeste zijn hier nog heel jong. Maar we hoorde ook dat de PABO hier maar 2 jaar duurt. Niet zo heel lang dus, maar ze verdienen ook niet zo veel. Daarom geven de meeste buitenschool privé lessen. Ook wilde ze ons wel een keer ergens mee naar toe nemen, maar we hebben daar nog geen afspraken over gemaakt. Het wordt dan wel in ieder geval heel leuk en gezellig! En zo zien we toch weer meer van Bandung.
Toen de verteller klaar was zijn we weer naar buiten gegaan en hebben we een groepsfoto gemaakt. Degene die de foto gemaakt heeft, kwam daarna naar mij toe en wilde dus met mij ook nog op de foto. Nou ja, even lief lachen en klaar!
Hierna zijn we terug naar school gelopen. Tja, en dat in die hitte! Onderweg kwamen we een jongen tegen die zat midden op de weg. Hij miste een been en kwam dus op zijn handen en half kruipend op zijn kont verder. Heel zielig!
De hele weg heb ik naast Allan gelopen. Lekker gezellig geklets. Zo ben ik te weten gekomen dat hij eerst eigenlijk priester/pastor wilde worden, maar heeft dit niet gedaan omdat hij eigenlijk nog wel wilde trouwen. Nu eerst nog een vriendin zoeken!

Donderdag 20 september
Vandaag zijn we met grade 4 naar het “Museum Geologi” gegaan. Deze keer wel met een grote bus! Iedereen kon gelukkig zitten.
Het museum was op zich best interessant. Alleen stonden de meeste dingen in het Indonesisch beschreven, waardoor je niet altijd wist wat ze daar vertelden op de borden. Maar plaatjes, schedels, skeletten en miniaturen bekijken is ook goed. Daar kom je ook al ver mee. Zo hebben we skeletten van dinosaurussen gezien, schedels van homo sapiëns, miniaturen van Indonesische vulkanen, edelstenen en noem het maar op. Het grootste gedeelte van het museum ging over de vulkanen. Een kleine zaal ging over aardbevingen. Overal zag je opgravingen liggen. Sommige leken gewoon te veel op steen, dat ik zo iets had van: “mmm, wat is hier nou zo bijzonder aan?” Kijk, als ik nu eens Indonesisch kon lezen, zou het me een stuk makkelijker maken. Maar goed, de kinderen waren leuk.
Er was ook een kleuterschool op bezoek in het museum. Zo hé, wat kunnen kleine kinderen gillen als ze willen. Mijn oren suizen er nog steeds van. Ook wild een kind niet met haar moeder mee lopen. Wij zaten toen midden in de gang. De kinderen waren namelijk op de grond opdrachten aan het maken. Dat kind is toen bij een van onze kinderen gaan liggen. Dat was wel heel lief!
Daarna nog even door een park gelopen. Daar waren ze op droge bladeren gewoon een vuurtje aan het stoken! We horen het vanzelf wel als er een bosbrand geweest is.

Vrijdag 21 september
Leuk hoor. Ben je ten eerste al ruim 3 kwartier voor de wekker wakker. Kun je vanwege het zonlicht niet meer slapen. Denk je dat je 10 minuten voordat je de wekker hebt gezet maar vast gaat douchen, zodat je op je gemak even je beentjes kan scheren, heb je een koude douche! Sta je er nog geruim 15 minuten onder omdat je hoopt dat het nog warm word. Maar nee, natuurlijk gebeurt dit niet. En omdat je zo eigenwijs bent, ga je maar in een koude douche je benen scheren.
Toen we op stage aankwamen (en dat was al ruimschoots op tijd, omdat Lotte maar niet gedoucht had, na mijn waarschuwing van de koude douche), konden we heel relaxt onze mail checken en kletsen. Ze hadden niet zoveel voor ons, geloof ik. Uiteindelijk konden we voor miss Eveline wel wat doen.
Op een gegeven moment komt ze de lerarenkamer binnen: “Natasja, I need your help!” Dus ik meteen maar mee gelopen. Onderweg naar de eerste verdieping legt ze me uit wat ik moet doen. Er zat een groepje in de klas die een toets moesten maken. Of ik deze in de gaten kon houden, zodat zij met haar les verder kon. Natuurlijk. Maar dit waren wel de moeilijk lerende kinderen. En omdat we die klas nog niet heel vaak gehad hebben, kennen ze me ook minder goed en raken ze een beetje verlegen als je ze probeert te helpen. Maar daarom mogen we nu ook vaker in de klas, finally!
Na stage zijn we weer naar de Kantin gegaan en hebben daar weer heerlijk gegeten.
’s Middags weer lekker wezen zwemmen, want het was gruwelijk warm! En zo weer een mooie kans om bruin te worden! En… zo kon ik mooi mama en Roy jaloers maken (omdat zij gebeld hadden op dat moment), dat ik kon zwemmen en hun niet, althans, buiten dan.
En zo zijn we al weer een maand ver weg van huis.

Zaterdag 22 september
En vandaag hebben we – hoe kan het ook anders – weer een kakkerlakken avontuurtje beleefd. Lotte wilde vanochtend onder de douche gaan. Alleen was er zo’n leuke grote kakkerlak die samen met haar wilde douche. Deze was echter dood. Lotte pakte het schepje dat bij de douche lag en wilde hiermee de kakkerlak pakken om hem door de toilet te spoelen. Maar toen ze bij de kakkerlak kwam, begon deze ineens te spartellen! “Laat het douchen maar zitten”, dacht Lotte. Dus binnen 5 minuten stond ze alweer bij mij in de kamer.
Omdat ik toch wel echt wilde douchen (gisteren niet gekund vanwege koud water), nam ik toch maar mijn shampoo en handdoek en washand mee.
Bij de douche aangekomen lag dat beest dus doodsstil in de cabine. Ik pakte het schepje en wilde het beest pakken. Begint dat beest in een keer te spartellen! En ondanks Lotte’s waarschuwingen schrok ik er toch best van. Maar ik gaf de moed niet op en het lukte me om hem in het schepje te krijgen. Daarna naar de toilet gelopen en… Bye bye kakkerlak!
Eerst mooi de douche schoon gespoten met de douchekop en daarna heerlijk lekker staan douchen!
Vanmiddag zijn we een eind gaan wandelen. Thea had gezegd dat ergens een outlet moest zitten. Dus daar gingen we naar opzoek. We kwamen wel mooi een winkel tegen waar ze merk kleding verkochten (als Calvin Klein en Replay). Een T-shirt was maar 10 euro! En omdat we dachten dat het daarom nep zou zijn, hadden we het kaartje gecheckt. Dit was echter geen nep exemplaar. Hier gaan we zeker nog naar terug. Jammer dat zelfs maat “L” hier heel klein is hahaha.
Op de terug weg kwamen we op een moment een man tegen met rasta haar. Deze liep op ons af en begon Nederlands te praten. Maar hij bleef ons volgen en kwamen niet echt meer van hem af. Dus wij steeds harder lopen. Bij het einde van de straat heeft hij de moed mooi opgegeven! We zijn er wel achter gekomen dat zijn moeder in Amsterdam woont hahaha.

Zondag 23 september
Vanochtend waren we beide weer vroeg wakker. Eerst lekker douche (gelukkig deze keer geen kakkerlak!), daarna lekker zelf gebakken brood eten (al hebben wij die niet zelf gebakken, maar Thea) om vervolgens te kaarten. Trouwens als iemand nog leuke kaartspelletjes weet (incl. uitleg), mail die dan maar! Want we krijgen een beetje genoeg van “Pesten” en “De hoogste kaart”.
Vanmiddag weer terug naar het winkelcentrum, want we hadden nog iets nodig. En toen maakten we iets spectaculairs mee op de terug weg.
Nadat we de weg hadden overgestoken van het winkelcentrum moesten we nog een straat oversteken. Net voordat we daar waren, gebeurde het recht voor onze neus. Twee scooters knalden tegen elkaar op. Waar wij vooral versteld van stonden was dat ze botsten, vielen, rolden en meteen weer opstonden! En het was me een harde smak die ze maakten! Daarna vloog de een de ander in de haren. Waar wij stonden stond ook een politieagent. Deze bleef gewoon staan kijken! Daarna liep hij er pas heen. Ik heb wel even staan trillen op de terugweg. Maar het moest toch één keer in deze vijf maanden gebeuren dat we mensen zagen botsen en vallen. Vooral in dit chaotische verkeer.

En dan nog even snel een ander onderwerpje. Niet dat jullie dadelijk denken ik het vergeten ben. Ik ben nog steeds opzoek naar mensen die de scholen op Java willen steunen via mij. Op de speciale rekening staat al: 730,15 euro! Bedankt voor degene die al gesteund hebben.
Binnenkort gaan we met Leo naar een paar hele armen scholen, die onder zijn beheer vallen. Hier gaan we dus ook kijken wat ze nodig hebben. Je kunt nog steeds sponsoren op het onderstaande rekeningnummer:

1473.512.417
ter name van: N.R.F. van Schijndel

Hartelijk bedankt!

Liefs, Natasja

Ps. Als iemand mij wil sponsoren met fotoruimte voor deze site… GRAAG! Mijn fotoruimte is namelijk bijna vol. Dan ook hartelijk dank!