Zondag, maandag en dinsdag

Hoihoi lieve mensen,

Hier weer een nieuw berichtje (?) van mij vanuit Bandung. Ik begin zo langzamerhand toch wel wat bij te kleuren. En dat mag ook wel. Anders had ik net zo goed naar België gekund of iets in die richting, haha. Het weer is ontzettend lekker. Het is wel erg warm, zeker als je elke dag op en neer naar het winkelcentrum moet lopen omdat iets het weer niet doet (hè Lot?! Haha). We schamen ons de ogen uit ons hoofd omdat we nu al 4 keer achtereenvolgens naar dezelfde winkel zijn geweest i.v.m. Lotte’s laptop. Nou, vooruit… Ook 1 keer vanwege mij.

Zondag 26 augustus 2007
Vandaag ook weer lekker uitgeslapen. Gezien we slecht slapen, is dat toch wel erg verstandig voordat we hier dadelijk niet als blanken, maar als zombies bekend staan.
’s Middags zijn we WEER naar het winkelcentrum gegaan. Dit keer om Lotte’s laptop op te halen. Weer kregen we een krukje om erbij te gaan zitten. En dat in de toch al niet zo’n ruime en grote winkel. Maar ach… De meneer die Lotte’s laptop zou repareren liet ons zien dat alles het weer deed. Gelukkig! Alleen was er iets mis met Lotte’s cd-drive. DVD’s en andere verschillende grote bestanden zou hij niet aankunnen. Maar dat is volgens Lotte ook helemaal niet nodig. Opgelucht gaan we weer naar huis. Nadat we thuis haar laptop neer hadden gezet, hebben we even van de OVERHEERLIJKE KOELE “LEMON THEE” op. Dit is gewoon echt super lekker. Zeg maar een soort van ijsthee, maar dan zonder prik en toch een beetje anders. Da’s duidelijk hè, haha.
Hierna weer terug richting het winkelcentrum. Wat moeten de mannen van de kraampjes langs de weg, de bewakers van verschillende gebouwen/parkeergelegenheden en de mensen van het winkelcentrum wel niet gedacht hebben?! Je valt hier nogal op als je blank bent. We zijn hier nog geen één blanke tegen gekomen, dus dat zegt al een hoop. Als je je al afvroeg waar we heen gingen... We gingen iets eten. En wat kwamen we als eerste tegen? De PIZZAHUT!!! Ja, wat dachten jullie nou? Dat wij hier alleen maar rijst zouden eten? No way! De “grote M” hadden we ook al gezien, maar die was nog een stukje verder lopen. Nee, we gingen toch echt voor de pizza. En lekker dat die was! En hij werd alleen maar lekkerder toen we de rekening kregen. Voor een pizza en een cola heb ik 1,58 euro betaald! Nou, lekker toch?!
Na het eten op weg naar het hotel – om te skype-en met mijn ouders en vriend - waardoor we vervolgens dezelfde weg als naar het winkelcentrum weer terug mochten lopen, maar dan nog een stuk verder. Zo, lekker zitten in de lounge waar ook het halve personeel stond omdat zij VOETBAL aan ’t kijken waren op tv. Drankje besteld, laptop open, laptop aan en beginnen maar. Lotte kon echter nog niet op internet omdat ze eerst opnieuw haar internet moest instaleren en vervolgens eerst een virusscanner via internet kopen en instaleren en ook nog Skype instaleren. Ik kon gelukkig wel met m’n ouders. En toen begon ‘t… Eerst kon ik hun niet bellen om een of andere vage reden. Toen belden zij mij en toen was het geluid en microfoon van mij niet goed en zo nog meer gerommel. Maar dat heeft maar een goed 20 minuten geduurd en kon ik toch met mijn ouders en zus praten. Dat was wel echt heel fijn! Daarna ook nog met mijn vriend op Skype en mijn dag was weer helemaal goed. Wat is het toch heerlijk om ze weer te spreken en te zien! Maar hierdoor besef je wel hoe ver weg je eigenlijk zit en ga je ze eigenlijk ook nog meer missen. Maar dat wisten we wel al van tevoren, maar nu pas dringt het echt door.

Maandag 27 augustus 2007
Wow, wat is het zwaar als je om 6.00h moet opstaan als je slecht geslapen heb. Niet dat ik niet echt kon slapen vannacht, maar het was meer dat Lotte en ik ’s avonds pas echt de leuke gesprekken krijgen. Vooral als je ’s nachts in een keer de slappe lach krijgt, waardoor de ander ook moet lachen en jij al helemaal niet meer uit je lag komt. En dan krijgt Lotte ook nog eens het idee om het te FILMEN! Ja, want ze vond mijn lach zo grappig dat ze dat wel op de video wilde hebben om andere mensen aan ’t lachen te maken. Wat hebben wij in een scheur gelegen die nacht. Dus nu snap je meteen waarom het dan zo zwaar is als je zo vroeg op moet staan.
Maar goed, net op tijd op school aangekomen maken we kennis met twee meisjes van een University. Die doen hier ook stage lopen. Omdat we deze week eerst nog doen observeren zodat we kunnen zien hoe het er hier aan toe gaat, mogen we deze meiden observeren. Het waren hele leuke meiden. Ik heb het observeren meteen in het engels opgeschreven zodat ik het meteen mee kon geven. En daar waren ze wel heel blij mee. Eerder dan verwacht zijn we klaar en mogen gaan. Maar eerst krijgen we het rooster nog, zodat het voor ons heel duidelijk is waar we allemaal heen moeten.

Als we thuis zijn, zegt een van de bediendes dat we naar Kantin 88 kunnen gaan. Omdat we de weg nu wel weten, lopen we er zonder bediendes heen. Daar aangekomen staan Theo, Louy (de man van Thea), de dochter van Thea, de man van haar dochter en een bediende van thuis aan ’t werk. We gaan weer lekker eten en genieten van een lekker Watermeloen shake. Die is echt super lekker! En weer hoeven we niets te betalen. Handig toch? Omdat we wat brieven op de post willen doen moeten we naar het postkantoor. Na de weg uitgelegd te hebben gekregen lopen we erheen. Het is verder dan we denken, waardoor we dachten dat we er voorbij gelopen waren. Na een aantal keren te hebben gevraagd komen we goed uit. Postzegels erop en laten afstempelen, betalen en weer weg. En dan krijgen we de terugweg. Hier zijn we twee straten te ver doorgelopen. En dat wisten we zeker toen we iets uitgebreid op de stoep zagen liggen. We zagen een hoopje en daarachter nog iets groters wat op en neer bewoog. Toen we goed keken was het een…. NAAKTE MAN! Waaaaaah! Wij lagen helemaal in een scheur. Die man had van zijn enkel tot net iets boven zijn knie een soort broek hangen, daarna kwam een naakt bovenbeen, een “hoopje” (zoals Lot en ik dat maar noemen) en toen een buik met een navel die gigantisch op en neer ging! En daarboven gelukkig nog wel iets van een shirt. Ik wilde er eigenlijk een foto van maken, maar dat is ook weer zo iets, toch? Dus toen zijn we maar opgedraaid en hebben we de hele dag nog helemaal in een scheur gelegen en er grappen overgemaakt. Zelfs ’s avonds in bed zodat Lotte er haast niet meer van kon slapen omdat ze het beeld steeds voor zich zag.
Maar goed. Daarna zijn we nog naar het winkelcentrum gegaan zodat ik een koptelefoon met microfoon kon aanschaffen en Lotte kocht een computermuis. ’s Avonds kwamen er heel veel mensen bij Thea thuis om te bidden. Lotte en ik zijn er ook bij gaan zitten, al snapten we er niets van. Dit omdat het in het Indonesisch was. En tot mijn grote ramp, moest mijn lieve vriendje mij sms-en en had ik mijn geluid niet uitgezet, waardoor er dus een hele leuke koekoeksklok klonk, als ringtone. OEPS en diepe schaamte! Gelukkig gingen er daarna nog meer toestellen af en was ik dus niet meer de enigste. Nadat het afgelopen was kregen we een cakeje. Wel een heel apart cakeje dat ik niet echt kan beschrijven. Toen gingen de mensen naar huis en kregen wij een hand. Thea had voor die mensen ook nog hotdogs gemaakt met fruitsalade met groenten. Dus die gingen wij ’s avonds eten. Erg lekker!
Nog een potje kaarten en daarna slapen. We probeerden ons echt stil te houden, maar wij dames hebben altijd wel weer wat te zeggen. Gelukkig ging het deze keer makkelijker om stil te zijn.
En toen scheen ik Lotte wakker te hebben gehouden met mijn “slaappraten” (het is toch ook slaapwandelen? Dus dit vind ik ook kunnen!). Blijkbaar had ik eerst gezegd dat ik moest huilen en vervolgens zou er iets op me vallen. En toen Lotte vroeg wat dat dan was, heb ik blijkbaar Nederland geantwoord. Ja, ja! Haha.

Dinsdag 28 augustus 2007
Vandaag weer twee andere meisjes op stage die we konden observeren. Ook erg aardige meisjes overigens. Lotte’s naam wordt door de kinderen ook steeds beter uitgesproken, maar het lijkt nog steeds op “Loete”. Erg grappig. Observeren is eigenlijk best saai, maar ik denk dat ik hier zelf ook veel van leer.
Ik mocht wel vandaag voor de tweede klas die we hadden (third grade) het bidden doen (Hail Mary en Great Father). Was alleen het kruismaken vergeten. Maar dat deed Miss Evelyn gelukkig nog toen ik het vergat.
Ohja, voordat ik het vergeet te vertellen. Lotte en ik zijn hier gepromoveerd tot CELEBRITYS, haha. Jongens uit de wijk die met ons op de foto willen, constant word er “hi miss, how are you” gezegd. Mensen knikken en lachen naar ons als ze ons zien. Ja, dadelijk gaan we nog handtekeningen uitdelen, haha!
Maar goed. Na stage mochten we weer in Kantin 88 eten. Daar hebben ze trouwens elke dag ander eten. En ook vandaag was het weer lekker. Gelukkig geen naakte mannen gezien deze keer, maar misschien kwam dat omdat we niet die richting op zijn gelopen.
En ook vandaag moesten we weer naar het winkelcentrum omdat de muis die Lotte had gekocht het niet deed. Ja, de dame achter de balie zag ons al weer aankomen. Ze begon meteen te lachen toen we binnen kwamen. Dit was gewoon al de vierde keer op een rij dat we daar binnen waren. Maar goed, goed service en vriendelijke mensen dus heel erg is het niet, maar schamen doen we ons wel een beetje. Lotte kreeg een andere muis mee en kocht ook meteen een webcam. Thuis aangekomen doet de webcam het niet! En wat denk je…? Nu mogen we morgen WEER terug! Ja, ze zien ons echt ALWEER aankomen. Dat wordt nummer vijf!
Vanavond was het eigenlijk wel een bijzondere avond. We hebben namelijk een MAANSVERDUISTERING gezien! Heel leuk, zo’n hap uit de man haha. En we hebben ook iets heel lekkers op als avondeten: gebakken aardappels (wat dus smaakt naar frietjes) en knakworstjes!
Yammy! Maar goed. Even genoeg deze keer en dan horen jullie waarschijnlijk zondag weer van me.

Veel liefs, Natas