Dag 2 en 3 (Hari dua dan tiga)

Vrijdag 24 augustus (Jumat dua puluh empat Agustus)
Mijn vorig berichtje (nouja, volgens mij was het meer een bericht) had ik thuis al getypt zodat het in het hotel allemaal sneller kon gaan. Nadat ik dat bericht dus thuis getypt had zijn wij naar “Kantin 88” gegaan. Dat is een eettentje. Thea had ons dit aangeraden. Zij zelf werkt hier en haar dochter ook. Omdat Thea aan ’t werk was werden we er naar toe gebracht door een van de bediendes. Het is niet zo ver lopen, maar wel een chaos. Ten eerste woont Thea tussen steegjes door zeg maar (zie de foto’s van het vorige bericht) en moesten we dus daar doorheen. Maar daar willen ook nog wel eens brommertjes rijden. Dus dat was al uitkijken geblazen. Dan kom je bij een grote straat en ga je natuurlijk op de stoep lopen. Maar de stoep lag even hoog als een pasgeboren baby’tje. Over de stoep is er geen kip aan. Maar dan moet je gaan oversteken. En ja, heel leuk die zebrapaden. De mensen hier doen niet aan zebrapaden. Ze liggen er wel, maar ze rijden er gewoon keihard overheen. Dus hoe steek je hier door het drukke chaotische verkeer over? Door gewoon door te lopen en met je hand naar de te gemoed komende auto’s houden dat ze moeten stoppen, maar je moet vooral doorlopen! Als je geluk hebt, remmen ze af. Gelukkig had je hier wel normale stoepranden die niet zo hoog lagen.
Maar goed, we zijn er “veilig” gekomen. We mochten zelf meteen opscheppen en een drankje bestellen. Van wat er lag kenden we alleen maar de rijst en de gado-gado. We hebben nog wel wat onbekende dingen geprobeerd maar niet van harte. Daarna als je hebt opgeschept bestel je wat te drinken. Ik vroeg om watermelon juice. Toen vroeg ze of ik er melk bij wilde?! Na even getwijfeld te hebben, toch maar ja gezegd. En… het smaakte verrukkelijk! Het eten was ook erg lekker. Nadat we uitgegeten waren wilden we betalen. Maar dit hoefde niet! Wat smaakt het eten dan nog lekkerder, haha. Nee, ik denk dat dit ook maar eenmalig was. Maar wie weet, een volgende keer weer!
Na het eten zijn we weer terug naar huis gelopen om onze laptoppen te halen om vervolgens naar een hotel te gaan voor internet. Omdat mijn zus hier vorig jaar ook is geweest wist ik naar welk hotel zij was gegaan voor internet. Lotte en ik waren allebei een beetje zenuwachtig. Stel dat ze zouden zeggen dat het niet mocht omdat we geen gasten zijn, wat moesten we dan? Dus een beetje onzeker gingen we naar binnen. We zagen het personeel best kijken, maar liepen toch maar door. Bij de bar bestelden we een drankje. Daarna zijn we gaan zitten in de lounge om vervolgens onze laptoppen op tafel te zetten. Wat was ik blij toen internet het deed! Hier had ik zo naar uitgekeken. Helaas voor Lotte deed haar laptop het ineens niet meer. Erg vervelend dus! Gisteren had ze nog met haar laptop gezeten en toen deed alles het nog perfect. En nu ineens niet meer. Zodoende heb ik eerst mijn ding gedaan op mijn laptop en mocht zij daarna nog om haar mail te kijken en haar ding te doen.
Nadat we klaar waren en onze drankjes betaald hadden waren we opgelucht. We denken dat hier best mensen mogen komen die niet in het hotel slapen, zolang ze maar wat te drinken bestellen. ’t Was trouwens wel een luxe hotel hoor! (Pa en ma, daar slapen jullie wanneer jullie in Bandung zijn!)

Zaterdag 25 augustus (Sabtu dua puluh lima Agustus)
Ik vind het super leuk wanneer mensen berichtjes naar mijn telefoon sturen, maar hou alsjeblieft rekening met het tijdsverschil van 5 uur! Nee, ik vind ’t hartstikke leuk hoor. Maar ik slaap wel met Lotte op een kamer en dan is het voor haar toch minder prettig als zij wordt gewekt vanwege mijn smsjes. Maar toch leuk dat ik van jullie hoor!
Voor de verandering was ik een keer (veel) later wakker dan Lotte. Meestal ben ik degene die als eerst wakker is. Maar dat is ook niet erg. Vanochtend lekker een koude douche genomen. Niet dat het anders kon, want er is geen warm water. Dat dachten we tenminste, totdat we dit aan Thea vroegen. Nu hebben we dus wel lekker warm water! Maar een koude douche ’s morgens is anders ook niet verkeerd hoor. Word je lekker wakker van, haha.
Omdat het zaterdag is, hoefden we niet naar school. Lotte heeft eerst weer beltegoed gehaald. Omdat ze haar nummer zo niet wist liet ze die van mij zien en zei ze hierbij dat de laatste twee cijfers veranderd moesten worden. Lotte en ik hebben hetzelfde telefoonnummer op de laatste twee cijfers na. Waarschijnlijk had de winkelmevrouw dit niet gesnapt, want toen had ik ineens nieuw beltegoed op mijn telefoon. Maar goed, heb ik vast weer voorraad haha.
Vandaag zijn we naar het winkelcentrum gegaan wat ongeveer 10 minuten lopen is. Zoals ik hierboven al had geschreven, moeten we eerst door een steegje. Hier lopen altijd ook kleine kinderen. Het leuke hiervan is dat ze elke dag roepen: “hello mister”. Maar daar gaan we maar niet echt op in en zeggen gewoon “hello” terug. Heel schattig trouwens, al die kleine kinderen.
Maar goed. Eerst moest Lotte even pinnen. Daarbinnen was het echt heerlijk koel! Echt super lekker. Daarna zijn we verder gelopen naar het winkelcentrum. We leren trouwens wel oversteken op de Indonesische manier. Gewoon lopen en tegen de auto’s wijzen dat ze moeten stoppen. De vele brommertjes die er hier rijden stoppen echter niet, dus daar moeten we wel goed voor uitkijken.
Het winkelcentrum is ontzettend groot. Zo groot dat je daar nog wel in kunt verdwalen! We hebben postkaarten gekocht, enveloppen en ik ook nog nieuwe bh’s. Maar dat is eigenlijk niet zo heel interessant, haha. Lotte had ook een nieuwe versie van “Windows XP” nodig, maar deze kosten best duur (Rp.1.000.000 = 83,33 euro). Omdat ze natuurlijk niet als miljonair over straat wilde gaan, had ze dit niet zomaar opzak. Dus wij teruglopen naar de bank en teruglopen als miljonair! Nou ja, Lotte althans. Jammer dat ze het dus ook weer moest afstaan. Na het shoppen hebben we nog een ontzettend lekker “mango passion fruit” drankje/sluchpuppy op, terwijl we van heerlijke zitstoelen/banken zaten te genieten in alle rust.
Hierna zijn we terug naar huis gelopen om de Windows te installeren. En toen ging het hier fout. Hij vroeg om een tweede cd. Deze hadden we echter niet. Op de cd stond wel dat deze ook op die cd moest staan. Wij maar proberen, maar niets werkte. Zuchtend pakten we onze spullen in en liep Lotte met haar laptop samen met mij weer terug naar het winkelcentrum. Na het probleem te hebben uitgelegd aan de winkelier ging hij met Lotte’s laptop aan de slag. Ondertussen kregen wij in het piepkleine winkeltje twee krukjes zodat we konden gaan zitten. Hij merkte ook dat de cd het niet deed en schroefde een of ander ding uit Lotte’s laptop. Vervolgens pakte hij er een andere laptop bij en ging ook daar met de cd en dat geval proberen. Ik weet niet wat hij allemaal gedaan heeft, maar hij deed ’t nog niet. Na ongeveer anderhalf uur daar binnen te hebben gezeten vroeg hij aan Lotte of hij haar laptop een dag mocht houden om te repareren, want iets scheen niet helemaal goed te zijn met de cd-rom drive. Dat liever dan geen laptop, dacht Lotte. Dus kregen we netjes een formulier mee waarop stond dat hun haar laptop en adapter hadden inclusief welk nummer er op de laptop stond. Nadat we gevraagd hebben wat hij voor de reparatie wilde was het alleen maar een opluchting voor Lotte. Hij hoefde namelijk niets te hebben! Nou, dat is nog een service! Toen we weer naar huis gingen was het al donker en ook al afgekoeld. Maar nog steeds heerlijk om buiten te zijn.
Thuis kregen we eten. En dit keer geen rijst! Maar… Spaghetti met witte saus! Heerlijk! Die rijst gaat echt je keel uithangen als je dat elke dag voorgeschoteld krijgt. We zijn al blij dat we het alleen maar ’s avonds krijgen. De meeste gezinnen eten namelijk ook ’s morgens en ’s middags rijst. Wij eten dan heerlijk vers zelfgemaakt en –gebakken brood! We zijn benieuwt hoe het afloopt met Lotte’s laptop!

26 Augustus
Vandag lekker uitgeslapen. Vanmiddag hebben we Lotte's laptop opgehaald. En hij deed het weer! Gelukkig. Vanavond lekker bij de PIZZAHUT gegeten! Lekker man! Vooral de knoflooksaus hahaha. Zit nu weer in het hotel, lekker te skypen met mijn ouders en mijn lieve vriendje. Snel weer een nieuwe update!

Heel veel liefs van mij.

Ps 1: Jos, Dorianne, Chantal, Luuk, Inge, Simone en Renske. Ik hou van jullie geluksdoosje, haha. Veel wijze raad die volgens mij ook nog werkt. Vooral toen ik het eerste briefje van Jos vond tussen de originelen geluksbriefjes. Erg leuk!
Ps 2: Pap en mam bedankt voor de zorgpoppetjes, gelukpoppetjes en de dromenvanger! Ik zag het pas vandaag omdat ik opzoek was naar een nieuw leesboek, waarvan ik niet meer wist waar ik die gelaten had. Oeps!
Ps 3: Ik vind het niet alleen maar leuk om mailtjes en smsjes te krijgen, maar als je zin hebt en natuurlijk wilt kun je me ook schrijven na het volgende adres:

Jl. Enur 6
Bandung 40111
Java, Indonesia