Feestdagen in Bali!

23 december.

Het is 8 uur in de ochtend en mijn wekker gaat. Tijd om te douchen en aan te kleden. Daarna het laatste ontbijt voor 11 dagen bij Thea te eten.
En dan komen de spullen aan de beurt. Ik ben blij dat ik gisteren al een hoop in mijn koffer heb gedaan. Alleen de laatste beetje moeten nog in mijn koffer. En dan nog vergeet ik haast mijn toilettas. En dat wordt een probleem. Die past er niet meer bij. Dat wordt reorganiseren. Ja, nu past hij! Mooi. Alles zit er in. Check, check en dubbel check. Alle kastjes, laatjes en alle andere plekken waar spullen kunnen liggen, worden gecontroleerd. Nee, we hebben alles – en anders hebben we pech.
We gaan nog even naar de carrefour om drinken te halen voor onderweg. Ook moeten we nog wat andere dingen voor de reis hebben. En beltegoed halen is ook handig.
Bij terugkomst doen we nog een allerlaatste check. Ja, we hebben – volgens ons – echt alles.
Maar dat kan ook niet alles, gezien we bijna alles in onze koffer hebben zitten wat we al vanuit Nederland meegenomen hadden.

En dan wordt het wachten tot twaalf uur. Dan komt de taxi.
En dus zitten we op een stoel met Thea te praten. Zij vertelt ons nog wat dingen over Bali die we eventueel zouden kunnen doen.
Om tien minuten voor twaalf krijgen we telefoon dat de taxi er is. We nemen afscheid van Louis en Thea (van Relinde hadden we al afscheid genomen en is op dat moment niet thuis) en wensen hen een fijne kerstmis en jaarwisseling. Thea loopt nog met ons mee tot aan de taxi. In ons inieminie steegje is een bruiloft, waardoor de het halve steegje is afgezet. Een bankje staat midden op de weg. Wanneer wij eraan komen blijven zij gewoon zitten! En dat terwijl ze ons allang gezien hebben. “Dat doen ze altijd”, zegt Thea. Thea zegt er wat van en zelf tilt ze dan uiteindelijk het bankje maar aan de kant. En dus kunnen we door lopen. Kinderen blijven ook gewoon midden op het pad staan. Daarna moeten we door een aantal tuinen om verder te kunnen lopen. Uiteindelijk zeggen we daag tegen Thea en kunnen we de taxi in. Nou ja, deze heeft problemen. Mijn koffer staat er wel al in, maar die van Lotte past er niet meer bij. En dus wordt deze naar de voorstoel getild. Hier twijfelt de chauffeur nog even hoe hij Lotte’s koffer erin zet.
Uiteindelijk vertrekken we naar BSM (Bandung Super Mall) om daar met de Prima Jasa bus naar het vliegveld in Jakarta te gaan. We hadden gereserveerd voor de bus van 1 uur. Eigenlijk wel vroeg, omdat het vliegtuig pas om half 7 vertrekt. Maar… we willen natuurlijk onze reis niet missen, en met die Indonezen weet je maar nooit.
De bus die er staat vertrekt om half 1. Raar, want deze staat niet op het kaartje aangegeven. En dus gaan we maar ergens zitten om op onze bus te wachten. Dan komen twee mannen van Prima Jasa naar ons toe, of we mee willen met deze bus. Er is toch nog plaats.
Nou prima. En dus zitten we een half uur eerder in de bus dan gepland. We zitten boven een kapotte koude lucht blazer. En dus vriezen we dood in die bus. Gelukkig heb ik een vest bij me. Deze heeft ook een hele hoge kraag. En voor de eerste keer maak ik alle knoopjes dicht en rits ik mijn rits zo ver als kan. En op een gegeven moment zit ik dus helemaal verstopt – tot aan mijn voorhoofd – in mijn vest. Lotte heeft een vest met een muts en zet deze op haar hoofd.
Nog een reden waarom we zo vroeg de bus gereserveerd hadden, was omdat ze kerstdrukte op de weg verwachte (en dat in het grootste moslim land ter wereld!).
Uiteindelijk zijn we al om half vier op het vliegveld! En daar kunnen we natuurlijk nog niet inchecken. En dus gaan we op onze koffers zitten en blijven wachten. Van daaruit kijken we naar een vrouw die een ton aan bagage heeft. Die gaat vast verhuizen of iets. Na een driekwartier of iets, komen mensen van de vliegmaatschappij naar ons toe.
“Denpasar?”
“Yes, Denpasar”
“Oh, than you can go to that woman.” En dus konden we al eerder inchecken.
Inchecken ging helemaal goed. Eindelijk verlost van die zware koffers.
Daarna moeten we nog luchthavenbelasting betalen (2,30 euro!). Met verder lopen komen we door de douane. Ook alles prima. Hij gaat bij mij wel af, maar dat ligt aan mijn shirtje. En dus kunnen we vrij doorlopen naar de gate. Hier moeten we nog heel erg lang wachten. En dat is niet zo gek gezien we om half 5 al zitten te wachten voor het vliegtuig voor half 7.
Dus nog twee uur wachten. En dus ga ik maar sudokuen. Tja, je moet je maar op een manier vermaken toch?
Uiteindelijk hebben we geen twee uur moeten wachten maar… 3 uur!! Het vliegtuig had een uur vertraging. Ik denk dat ik ga gillen als dit ook gebeurt op de terugweg naar Nederland!
Maar niet getreurd, we gaan naar Bali!

De vliegreis gaat betrekkelijk snel. Onder het vliegen krijg ik een enorme oorpijn. Deze blijft nog zitten tot aan zeker de volgende dag.

Na het landen mogen we weer een stukje over het vliegveld lopen en worden we met een bus naar onze bagage gebracht.
En dan staan we uiteindelijk bij de bagageband. En de allereerste spullen die er aan komen zijn van… die vrouw met die ton aan spullen! Diepe zucht! En dus mogen we nog een lange tijd wachten voor onze spullen aankomen. Wij zijn gelukkig een van de eerste die naar die vrouw hun spullen krijgen.
Bij de uitgang zie ik tussen al die mensen meteen Wayan. Hij was mijn gids (en die van mijn familie) in 2005 op Bali. Hij ziet mij ook en zwaait.
Met een busje worden we naar ons hotel gebracht. Het is erg benauwd buiten maar wel lekker warm.
In de auto kletsen Wayan en ik bij. Erg gezellig. Hij nodigt ons meteen uit om ergens in deze 11 dagen een keer uiteten te gaan. Gezellig!
Bij het hotel gaat het inchecken erg snel. Daarna nemen we weer afscheid van Wayan.
We worden naar onze kamer gebracht. De kamer ziet er erg netjes en mooi uit. Er hangt ook een schilderij. De bedden zien er erg fijn uit. De badkamer gewoon goed bruikbaar. En we hebben televisie. Deze heeft echter niet zo veel zenders, maar dat maakt niet uit.
Na wat spullen te hebben geordend, gaan we heerlijk slapen naar een vermoeide reis.

24 december.

De wekker is gezet om 9 uur. Dit omdat we maar tot 10 uur kunnen ontbijten. Ik kijk even naar buiten en zie…. GRIJZE LUCHT. Neeeeeeeeeeeeeeeee!!!
Maar goed. Niet getreurd want de temperatuur is tenminste lekker.
Het ontbijt is erg lekker. Onder het eten begint het te regenen. Tja, kan ook niet heel anders want ook hier is het regentijd. Dus hopen we dat het alleen ’s ochtends regent.
Maar de regen blijft doorgaan. Daarom blijven we na het ontbijt nog op onze kamer tot de regen zachter wordt.
Terwijl we wachten wordt er op de deur geklopt. Een medewerster van het hotel die ons koekjes aanbiedt als kerstcadeau. Erg leuk en lekker dus!
Wanneer de regen uiteindelijk minder wordt besluiten we om Kuta maar weer te gaan verkennen.
We moeten eerst door een steeg (ons hotel staat namelijk aan het eind van een doodlopend straatje). Uiteindelijk belandden onze voeten helemaal in een plas water!
We lopen verder.
Als we aan de kant van het strand komen, waait het ontzettend hard. Uiteindelijk waait mijn paraplu ook kapot. Nou ja, zo hard regent het nou toch ook niet meer.
De straat langs het strand zou je uitgestorven kunnen noemen, op een paar mensen na. En dat is dan de straat die anders zo druk is.
We lopen verder.
We lopen langs het Hard Rock Hotel, gaan een bochtje om en zien Starbucks. Met dit weer noemen we het Warme-Chocolademelk-Met-Slagroom-Tijd!
En dus zitten we een hele tijd in Starbucks.
Uiteindelijk besluiten we maar om te gaan winkelen. We gaan een aantal winkels binnen en weer uit met lege handen. Uiteindelijk komen we bij een winkelcentrum die Wayan de vorige avond nog had aangewezen. Dit is een ontzettend groot winkelcentrum. Erg leuk, dat zeker!
Dus… Shop till you drop. Maar we komen niet thuis met vele tassen.

Rond een uurtje of half 7 zijn we weer in onze kamer. Eerst even lekker douchen en daarna omkleden voor het kerstdiner. We willen gaan dineren bij ons oude hotel.
Gelukkig is er nog plaats rond 8 uur.
De obers zijn erg vrolijk en praten veel(vooral een Wayan – tja, zo heten ze hier blijkbaar allemaal – die erg grappig is).
Bij het voorgerecht moest Lotte weer zo nodig knoeien met haar eten en ligt de tafel een beetje onder.
Het eten is erg lekker en de live muziek relaxt.
Daarna gaan we weer naar huis en is het tijd om ons bedje op te zoeken.

25 december.

Weer wordt de wekker om 9 uur gezet. Tijd om ons aan te kleden.
Nadat ik uit de badkamer kom en naar mijn bed loop, staat daar Lotte’s laptop op mijn kussen, samen met een cadeautje. Al een paar dagen probeert ze iets “geheimzinnigs” uit te printen. Dit is haar echter niet gelukt voordat we naar Bali vertrokken. En dus had ze besloten om haar laptop dan maar op mijn kussen te zetten.
Dus zodra ik deze zie, zegt ze dat ik hem open moet maken. Op het beeldscherm verschijnt een kerstgedicht. Heel lief en leuk. Daarna mag ik het pakje open maken. Hierin zit een kerstmuts. Het is natuurlijk de bedoeling dat ik deze heel de dag op mijn hoofd heb.
En dus ontbijt ik met een kerstmuts op mijn hoofd.

Het is niet bepaald lekker weer en dus blijven we een hele poos op onze kamer. Maar, we zijn natuurlijk niet voor niets in Bali en besluiten om maar weer wat te gaan doen. Gelukkig miezert het alleen nog maar.
En dus besluiten we om maar een strandwandeling te maken. Ik ben niet de enige die met een kerstmuts rondloopt, maar veel zijn het er niet.
Het strand is niet heel schoon. Dit komt door het slechte weer. Vele takken, kokosnoten en van alles en nog wat ligt op het strand, aangespoeld door de zee. Gelukkig kun je er nog wel gemakkelijk lopen. Ook is het bij sommige gedeeltes erger dan andere.

Via het strand komen we weer bij het winkelcentrum uit (hadden we dat de vorige dag maar geweten, scheelt een hoop lopen!). Ik ben op zoek naar een paraplu, want deze is nog altijd kapot. Deze vinden we niet.
Na een tijdje rondgedwaald te hebben door het winkelcentrum, gaan we weer verder zoeken. Hier komen we uit bij een ander winkelcentrumpje. Ook hier vind ik geen paraplu.
Na een tijdje krijgen we honger en gaan we, tja… eigenlijk kan het ook niet anders, naar de MC Donnald’s. Hier komen op een gegeven moment Australiërs naast ons zitten, omdat er nergens meer plaats is. Hier hebben we wat mee gepraat.
Lotte en ik trekken verder. Heel veel zin om te shoppen hebben we niet meer en dus besluiten we om maar naar huis te gaan.
Op het moment dat we alle ‘schuil mogelijkheden’ voorbij zijn, begint het kei en kei hard te regenen. Het werkt niet om met zijn tweeën onder één paraplu te lopen en daarom, gezien ik toch al voor de helft doorweekt ben, ga ik maar door de regen lopen. Al snel ben ik helemaal doorweekt. Van boven tot onder, van buiten tot binnen. Zeiknat.

Wat is een douche dan toch heerlijk!
Nadat ik weer helemaal fris, schoon en vooral droog ben, en ook Lotte, gaan we weer ergens eten. Na een leuk restaurantje gevonden te hebben, zitten we heerlijk op een stoel. Ik bestel een kleine water en Lotte een grote. Wat we allebei niet verwacht hadden, was dat zo’n grote fles een inhoud heeft van 1,5 liter! Oeps!
Maar die gaat vanzelf toch wel op.
Wanneer we weer, met onze buik vol, buiten de deur staan overleggen we wat we gaan doen. Nu alweer vroeg naar bed? Nee. Zowat tegelijk besluiten we om naar Joe’s Place te gaan. Dit is een kroeg. De vorige keer in Bali zijn we hier ook geweest en het is daar ontzettend gezellig. Het stomme is wel dat we niet eens bedacht hebben dat we ook wel naar een andere kroeg konden geen. Nee. Joe’s Place. Dat zou het worden.

Daar kwamen we al redelijk vroeg aan. En was het nog rustig. Eigenlijk was er zelfs nog niemand binnen; op het personeel na. En dus twijfelde we even. Het personeel haalde ons over om te blijven en we kregen van de kroegbaas, Joe, een gratis drankje. Tja, dan blijf je wel.
Op een gegeven moment kwamen er meer mensen binnen en kwam er meer gezelligheid. Het live bandje ging weer optreden. Van te voren hadden we al kennis gemaakt met een gitarist. Erg gezellig. Ook Joe kwam regelmatig bij ons aan tafel zitten. Van Bilo, een medewerker in zijn kroeg, heeft Joe een aantal trucs geleerd. Vooral met kaarten. En deze ging hij dus maar voor ons doen. Toen wij hem uiteindelijk door hadden, ging Joe deze truc doen voor de twee jongens die naast ons zaten. Nadat zij hem ook snapten gingen Lotte en ik een truc doen. Deze heb ik op mijn vorige stage geleerd. En dus kwamen Joe, en die twee jongens bij ons zitten. Nadat wij uiteindelijk de truc uitgelegd hadden, bleven ze aan onze tafel hangen.
Hallvard, de Noor en Peter, de Canadees.
Hier hebben we heel gezellig mee zitten kletsen. Ook met het personeel van Joe.
Tegen de tijd dat we naar huis gingen hebben we telefoonnummers uitgewisseld.
Daarna was het bedtijd.

26 december.

Ook vandaag weer niet het allerbeste weer wat je je kan wensen. En dus vertrokken we om te zien waar we uit zouden komen.
Vanwege het weer… Warme-Chocolademelk-Met-Slagroom-Tijd!
Of te wel, tijd voor Starbucks.
Daar hebben we zeker een uurtje of 2 à 3 gezeten. Gezellig geklets, gek gedaan en chocolademelk gedronken.
Daarna zijn we weer terug naar het hotel gegaan. Deze keer mooi met een taxi, want het regende keihard.
Nadat we zo onze dag doorgebracht zijn met niks doen en we ons omgekleed en gedoucht hadden zijn we bij Black Canyon gaan eten. Voordat we gingen heb ik maar bij het hotelwinkeltje een paraplu gekocht, want anders blijf ik zeiknat worden haha. Maar goed. Black Canyon zit in het winkelcentrum. Dus via een mooie strandwandeling zijn we er gekomen. Het waaide die dag behoorlijk hard.
Wij konden alleen nog maar in de serre zitten. Daar zit niet echt een dak overheen, maar meer een luifel. Deze is door de wind een paar keer tekeer gegaan! Eng!!
Na Black Canyon zijn we weer naar Joe’s Place gegaan. Peter en Hallvard zouden ook komen. Ook vandaag was het weer erg gezellig. Hoewel Peter en Hallvard er nog niet waren.
Na een uur of iets kwamen ze er dan eindelijk aan. Deze keer was ook de reisgenoot van Hallvard, Tom, erbij.
Peter is namelijk op rondreis en Hallvard en Tom zitten voor 4 maanden op Bali om te surfen.
Het was een erg gezellige avond geworden.
Er waren ook een paar Australische meiden. Daar hebben we een hele tijd mee staan dansen.
Bij de band staat een jambé. Op een gegeven moment ben ik daarop dus mee gaan doen met de band, waarop ik veel applaus kreeg. Heel grappig dus, want heb zeker heel vaak buiten de maat geslagen haha. Ach ja, zolang het maar leuk was.
Ook kregen we aantal keren drankjes aangeboden door ze. Hallvard vond het ook leuk om een fles tequila te bestellen. Daar hadden Lotte en ik er na een stuk of 3 ook wel weer genoeg van, haha.
Dus al met al is het een heel gezellige avond geworden.

27 december.

Vandaag besloten we om maar eens lekker uit te slapen. Dus rond het middaguur werden we een keer wakker, en beseften we, dat we het ontbijt gemist hadden. En dus gingen we maar naar de bakkerij in het winkelcentrum. Lekker meteen uitwaaien op het strand met….. ZON EN BLAUWE LUCHT!! Onze eerste mooie dag op Bali. Eindelijk!
Dus nadat we onze broodjes gehaald hadden, zijn we, op het terras van het winkelcentrum, ons eten gaan opknabbelen.
Via SMS kwamen we erachter dat Hallvard, Tom en Peter ook op het strand waren. En dus hadden we afgesproken om hen te gaan zoeken.
Onder het wandelen, zijn we een grote dode vis tegengekomen.
Verder gelopen zagen we ze eindelijk. En dus zijn we er lekker bij gaan zitten, heerlijk genietend van de zon. De jongens zitten altijd op een standaardplek. Op het strand staat om de 5 meter een grote koelbox met stoelen eromheen en een verkoper. Hun zitten altijd bij Naga. Een plaatselijke jongen van 22 die daar dus drankjes verkoopt. Toen Lotte en ik eraan kwamen, kregen we meteen een stoel. Zo hebben we dus heerlijk kunnen genieten van de warme zon van Bali.
Rond een uurtje of 6 begon de wind weer iets frisser te worden. Daarom kreeg ik van Tom zijn T-shirt om aan te trekken.

’s Avonds zijn we naar de jongens toe gegaan. Hallvard had aan Lotte uitgelegd waar ze woonden. Dit bleek echter nog moeilijker vindbaar te zijn dan gedacht. Uiteindelijk liepen we zowat tegen hun aan, omdat hun net klaar waren met dineren.
De hele avond hebben we gezellig bij hun gezeten, op de veranda.
Rond een uurtje of 2 bedachten we ons dat we Kuta wel eens onveilig konden gaan maken. Tom had daar geen zin meer in en is gaan slapen. Dus met zijn vieren zijn we naar Joe’s Place gelopen. Die sluit echter al om 2 uur en dus was daar niks meer te beleven.
Na even met het personeel gepraat te hebben, zijn we naar Appache Reagea Bar gegaan. Hier was het best heel gezellig. Lekkere dansmuziek. Maar vooral konden we lachen om sommige dames die zich op de dansvloer aan het uitsloven waren. Het zag er namelijk niet uit!
Om 3 uur sloot deze tent. Ik was zelf behoorlijk moe geworden en dus zijn Lotte en ik naar ons hotel gegaan. Hallvard en Peter vonden dat niet heel leuk. Maar… Pech voor de jongens dan.

28 december.

Na lekker eerst ontbeten te hebben, zijn we daarna naar het zwembad van het hotel gegaan. Daar hebben we lekker verder geluierd en zo nu en dan gezwommen. Lekker onze kleur bijkleuren en heerlijk relaxen.
Rond een uurtje of twee zijn we uiteindelijk naar het strand gegaan. En natuurlijk, daar zaten de jongens weer.
Op een gegeven moment had ik geen zin meer om te zitten en ben ik naar het water gelopen. Daar heb ik half op het strand, half in het water gestaan. Daardoor werden mijn voeten vanzelf ingegraven.
Later, toen ik me weer bij de groep had gevoegd, begon er iemand met water te gooien, waardoor we een watergevecht gehouden hebben.
Zo nu en dan kwam er ook zand aan te pas, maar daarvoor heb je de zee.
Na een hele tijd hebben we een wapenstilstand gehouden, waardoor iedereen wel dacht rustig te kunnen zitten. Voor een tijdje…
Dus zaten we relaxt in de stoelen (ik op de grond). Over het strand lopen ook altijd mannen en vrouwen rond die dingen verkopen. Op een gegeven moment kwam er iemand langs die pedicure doet. Tom vind het leuk om Peter te pesten en dus riep hij haar terug, nadat wij eerst eigenlijk al gezegd hadden dat we niet wilden. Dus Tom zei tegen die vrouw dat Peter wel zou willen. Peter probeerde er nog van af te komen, maar wordt (altijd) snel weer overgehaald door Tom. En zodoende kreeg Peter een pedicure. Kei grappig! Vooral toen de vrouw op een gegeven moment ook doorschijnende nagellak erop ging smeren. Daardoor kreeg Peter het idee dat hij wel de Canadese vlag erop wilde hebben. Maar dat kon de vrouw niet. Peter zou wel extra betalen. En dus tekende hij op papier de vlag van Canada. De vrouw zei nog steeds dat ze dit niet kon. Peter drong erop aan dat ze het zou proberen. En dus ging ze het proberen. Het zag er best redelijk uit, maar Peter was niet tevreden. En dus ging hij het zelf proberen. Daar had hij meteen spijt van. En dus werd er alles weer van af gehaald. Ja, we hebben de grootste lol gehad om de pedicure van Peter.
Peter is op een gegeven moment gaan zwemmen en kwam met een cadeautje voor mij terug. Ik kreeg van hem een “mooie” zeewier ketting. Hij dacht vast dat ik zou gillen. Too bad for him!
Uiteindelijk wilde ik ‘m om Tom’s nek hangen, maar daar was hij het zelf niet zo mee eens. En dus heb ik ‘m maar om Hallvard’s nek gehangen. Die was er ook erg blij mee.
Een tijdje later vond Peter het grappig om vanuit het niets Lotte nat te gooien. Daarop probeerde Lotte zijn flesje af te pakken, maar dit lukte niet.
Daarom pakte Lotte zijn sigarettendoosje, waar ook nog eens geld in zat, en gaf deze aan mij. Dus ging ik hem nu ook maar “pesten”. Tja, en dat is me later betaald gezet…
Toen we uiteindelijk gingen, had ik het idee dat Peter ons wel achterna zou komen. Daarom zijn we via een omweg op het strand naar huis gelopen. En tja, ik had weer eens gelijk.
Op het moment dat we bijna bij de weg zijn, draai ik mijn hoofd. Daar zie ik Peter aan komen rennen. Ik begin te gillen en te rennen. Ook Lotte. Maar hij wil alleen maar mij. En uiteindelijk krijg ik dus IJSKOUD water over me heen. En de mensen op het strand vonden het wel erg amusant.

Die avond, natuurlijk weer na het douchen en omkleden, zijn we bij The Breeze gaan eten. Een gezellig restaurantje waar we de vorige keer ook al een aantal keren gegeten hebben. Maar ook afgelopen week hadden we er gegeten. Erg grappig was, dat toen we binnen kwamen iemand van het personeel zei: “Welcome back”.
Expres bestelden we een grote fles water, zodat we die van de week een keer voor de jongens konden gebruiken.

Na het eten zijn we weer naar de jongens gegaan. Hier hebben we even gezeten. Daarna zijn we naar Joe’s Place gegaan. Dit was erg grappig.
Bijna elke avond zit daar een Amerikaan (Dave) die altijd zo zat is als ik weet niet wat. Maar die denkt dat hij ook heel goed jambé kan spelen. Wij hebben ons al vele malen kapot gelachen om Dave Jones. Hij gebruikt zo nu en dan namelijk ook zijn elleboog. Juist ja…
Dus op een gegeven moment zat Dave Jones weer met zijn zatte kop de jambé te bespelen. Peter pakte zijn fototoestel en is het gaan filmen. Erg grappig. Maar Dave Jones gebruikte zijn elleboog niet en dus bedacht Peter dat het wel grappig zou zijn om te doen alsof hij het wilde leren.
Constant zat Peter tegen Dave Jones dat hij zijn elleboog moest gebruiken. Je zult vast wel snappen dat wij ons kapot gelachen hebben. Vooral toen Dave Jones Peters hadden pakte. Had ie vandaag nou maar een manicure gehad, haha.
Na een tijdje zijn we naar een andere kroeg gegaan. We wilden weer naar Appache. Maar hier was geen plaats meer om te zitten (tja, luie Noren!). En dus zijn we naar de volgende kroeg gelopen. Hier was het echter ook super druk. Next.
Bij “Hook” zijn we uiteindelijk beland. Hier kregen we bij het drinken ook popcorn. En hoe kan het ook anders… Dat draaide uit op een popcorn gevecht. Erg grappig.
Na weer een tijdje zijn we naar de overkant gelopen naar BarGo. Hier was het ook ontzettend druk, maar wel gezellig.
Rond een uurtje of wat zijn we naar huis gegaan en hebben we weer lekker geslapen.

29 december.

Vandaag zijn we naar het ontbijt weer terug naar bed gegaan. En zo rond het middaguur werden we weer een keer wakker.
Hoe kan het ook anders, we zijn toen naar het strand gegaan.
Wij hadden natuurlijk een gemene lach op ons gezicht, want wij hadden de fles bij ons! Mooi gevuld met water.
Natuurlijk wilden we die niet meteen gebruiken. En dus zaten we heerlijk op de stoel. En toen vond Tom het leuk om een flesje ijskoud water over mij heen te gooien. Gelukkig hadden we de fles bij ons. Dus met die gemene lach maakte ik mijn tas open en haalde die fles eruit. Tom dacht: “Oh Shit” en is gaan rennen. En ik er maar achteraan hollen met die waterfles. Hij was vet bang, haha, want hij verstopte zich constant achter mensen.
Na een kwartier had Lotte het waterflesje van Hallvard gepakt en zo probeerden we Tom in te sluiten. Na een half uur bedacht hij zich, dat hij de zee wel kon in rennen want dan had ons water geen effect.
Dat was ook meteen de dag dat we voor het eerst in de zee gezwommen hebben. Deze was wel redelijk vies met troep. Maar het was te doen.
Die dag hebben we ook meteen zandgevecht gehouden. En ging James (spreek uit als Djàmèz) mee doen. Hij verhuurt surfborden naast het “kraampje” van Naga.
Die ben ik ook nog een paar keer achterna gehold, net als Hallvard en Tom. Zij renden de zee in, maar die is niet zo vlak als het eruit ziet. Dus zo nu en dan vielen ze, en ik ook, door een hobbel of een gat in het zand.
Zo hebben we een lekker sportief dagje gehad met veel geren en gezwem.
Toen we weer naar ons hotel liepen, heb ik de pet van Hallvard afgepakt.

We hebben deze dag lekker “gedineerd” bij de Mc Donnalds. Maar alleen buiten was nog plaats. Dat was niet heel gemakkelijk wan het het waaide ontzettend hard. De MC zit namelijk aan het strand en via de zee kwam die wind onze kant op. Bijna alles waaide weg. Waaronder een briefje van 1000 rupiah (10 cent).
’s Avonds zijn we naar Joe’s Place geweest. Lotte had op een gegeven moment naar Hallvard gesmst dat we ze over 30 minuten verwachtten, anders kreeg hij zijn pet niet terug. Hierop reageerde Hallvard dat het 45 minuten werd. En uiteindelijk kwamen ze nog te laat. Wel een gezellige avond geworden. Maar we hebben mooi zijn pet niet terug gegeven.

30 december.

Vandaag zijn we, weer, naar het strand geweest. Lekker zwemmen in de zee. Nog een petje van Hallvard afpakken. Lotte had de pet die we nog hadden mooi opgezet. Nou ja, verders niet zo heel veel boeiends gebeurd. Dit kwam ook wel omdat alleen Hallvard op het strand was. Tom en Peter hadden het de vorige avond blijkbaar erg laat gemaakt, waar het op neer komt dat zij op het strand geslapen hebben, Peter naakt gezwommen heeft, Tom tegen 10 uur een keer naar huis ging, Peter pas om 1 uur thuis kwam. Tja…

’s Avonds zijn we naar de jongens gegaan. Hallvard lag al half op bed en deed de deur open in zijn boxer. Oeps!
Even snel zijn kleren aantrekken en toen hebben we op het terrasje voor zijn deur gezeten. Peter kwam er ook bij. Met hem heb ik een heel interessant gesprek gevoerd.
Hij zei namelijk dat hij aan ’t lezen was. Dus toen ik vroeg wat hij aan het lezen was, zei hij: De Bijbel. Natuurlijk geloofde ik daar niks van. En toen is hij het gaan halen.
Mijn ongeloof was groot, maar hoe meer vragen ik stelde, hoe snel het me duidelijk werd dat hij serieus Christelijk is. Op elke vraag die ik stelde wist hij meteen te antwoordden en een goed antwoord te geven. Het is echt een heel interessant gesprek geweest, waardoor ik heel veel bewondering voor hem gekregen heb.
Op een gegeven moment kwam Tom ook een keer uit zijn bed en is hij bij ons komen zitten.
Grappig was, dat Peter en Tom beiden nog heel moe waren terwijl ze zowat de hele dag geslapen hadden.
Lotte en ik wilde eigenlijk nog stappen, maar daar hadden de jongens geen zin meer in. En dus zijn we maar naar huis gegaan.

31 december.

Vandaag zijn we na het ontbijt weer terug naar bed gegaan. Zo rond kwart voor 2 smste Hallvard ons wakker dat we eruit moesten komen. Tja, eigenlijk werd het ook wel eens tijd. Ik werd zelf pas rond half 3 wakker. Oeps. Haha.
Daarna zijn we meteen naar het strand gegaan. Naga zou vandaag door Hallvard gemillimeterd worden. Dit zou om 4 uur gebeuren.
Toen we op het strand waren heb ik het hoedje van James afgepakt. Deze mocht ik wel houden van hem. Kei lief.
Ook vandaag hebben we lekker ijsklontjes gevecht gehouden. Ook erg leuk. En koud!!
Tegen 4 uur was het tijd voor Naga om zijn haar heel wat korter te laten maken.
Hij wilde dat niet zo in het openbaar doen en dus zijn we achter een huisje gaan zitten. Eerst heeft Hallvard tape om het lange stuk haar van Naga gebonden/gekleefd. Daarna is hij vooraan begonnen met het millimeteren. Wat was Naga blij. Not.
Ook toen alles eraf was, had hij half spijt. En dat terwijl het best leuk stond, dat korte koppie van hem.
Tegen een uur of 5 kan Hallvard weer terug naar het strand. Die was even naar huis gegaan om zijn tondeuse weg te leggen.
Toen hij terug kwam had hij een cadeautje voor Lotte en mij bij. Alcohol in een flesje, als een sorry-gebaar dat hij gisteren niet mee is gegaan.
Dus dat was best lief en erg lekker.
Toen ik op een gegeven moment opstond en weer terug kwam om te gaan zitten, vond Peter het grappig om mijn stoel weg te trekken. En toen viel ik op de grond. Erg grappig, dat wel.

Rond kwart over 6/half 7 zijn we weer terug naar het hotel gegaan. Om half 8 begon namelijk in het hotel het oudjaarsdiner met shows.
Die vond plaats in onze voortuin, zeg maar. Dus om half 8 moesten wij eerst naar de ingang lopen. Daar moesten we de bonnen van bewijs afgeven en kregen we een bandje om onze pols en een mega toeter.
Ze konden onze tafel niet vinden. En dus werden we aan een andere tafel neergezet. Eerst hebben we een Balinese dans gezien. Ook hebben we livemuziek gehoord. Op een gegeven moment heeft de manager een woordje gehouden en mochten als eerste de vrouwen hun eten gaan halen. Het was erg lekker. Maar vooral Indonesisch. Maar het was lekker!
Een tijd later, halverwege de avond, zijn we naar de jongens gegaan. Met hun zouden we bij Joe’s Place oud- en nieuwjaar vieren.
Nadat we daar eerst wat gedronken hadden zijn we naar Joe’s gegaan. Het was best druk.
Heel de dag is het keidroog geweest. Tot het precies half 12 was. Toen begon het me toch hard te regenen!
En dat heeft zo de halve avond nog geduurd.
Rond 12 uur belden mijn ouders, zus en schoonbroer en heb ik ook nog mijn lieve vriendje en schoonmama gesproken.
Daarna hebben we lekker bij Joe’s Place gefeest.
Al net voor 12 uur hadden we alle tafeltjes aan elkaar geschoven zodat we echt met zijn alle (ook iedereen die we niet kenden) het nieuwe jaar in konden gaan.
Toen ik terug kwam van het bellen stonden er een aantal op de tafels te dansen. Gezellig! Dus slippers uit en meedoen!
De jongens waren wel saai, in ieder geval onze Noren, want die bleven op hun bibs zitten. Peter daarin tegen vond het op de tafel ook heel gezellig.
We hebben erg gelachen om een meisje uit Amerika. Zij scheert namelijk haar okselhaar niet. BAH!!! Staat trouwens ook nog op de foto, haha.
Een oude vrouw (jaar of 45 of zo) heeft staan zoenen met een Australische jongen van een jaar of 27. Ook vies om te zien, haha.
Ik heb ook heel leuk op de tafel staan dansen met Peter. Maar die was behoorlijk aangeschoten/zat. Lotte zat naast Hallvard op een stoel terwijl ik met Peter stond te dansen op de tafel. Lotte trok de broek van Peter naar beneden. Maar wat ze niet verwacht had, was dat Peter zijn broek zou uitschoppen. En toen stond hij alleen nog maar in zijn ondergoed (want zijn shirt was al uit). Toen vond Hallvard het wel grappig om Peters onderbroek ook naar beneden te trekken. En op dat moment zag ik dus heel zijn zaakje hangen. Oeps! Met openmond en een lach in mijn mond draaide ik me om en schoot me in een lach. Peter trok meteen zijn onderbroek aan de voorkant omhoog. En precies op dat moment is er een leuke foto gemaakt. Daarop zie je Peters billen en mij half omgedraaid met mijn handen voor mijn ogen. Heel grappig!
Op een gegeven moment lagen er een paar op tafel. Dus ben ik er tussen gaan liggen. De jongen die met die oude vrouw had gezoend, zei tegen het meisje dat ze weer ergens anders heen gingen. Zij wilde echter nog niet naar huis, waarop ze vervolgens tegen mij begon te praten. Ik had die avond ook al een paar keer met haar staan dansen.
Ze begon te vragen of ik mee ging en zo. Ze vroeg op een gegeven moment zelfs of ik met haar mee naar huis wilde, haha. Je hebt het goed in de gaten. Zij is lesbienne. Dat wist ik al hoor, want dat had het meisje met het okselhaar verteld.
Het was eigenlijk nog onze bedoeling om naar het strand te gaan, maar vanwege de regen is dit helaas niet doorgegaan.
En dus zijn we met de jongens mee naar huis gegaan. Daar hebben we nog een hele tijd gezellig gekletst.

1 januari 2008!!

Vandaag lekker uitgeslapen, waardoor we het ontbijt in het hotel gemist hadden. Dus werd het ontbijten bij de MC Donnalds. Nadat we eindelijk onze bestelling hadden, kwamen we Ursula en David tegen. Deze waren gisteren ook bij Joe’s Place.
Na daar even mee gekletst te hebben, zijn we naar het strand gegaan. We wisten dat Tom en Hallvard er waren, maar die waren, toen wij kwamen, aan het surfen.
Peter kwam een hele tijd later. Die is, net als ons, bij de MC wezen ontbijten.
Peter gooide zijn ijsblokjes in het zand, en inderdaad, daaruit volgde een ijsblokjes gevecht. Van Naga kregen we ook ijsblokjes.
Dus weer lekker actief. Ook in de zee was het gezellig. De golven waren erg hoog en daardoor erg leuk!
Ja, we hebben ons wel vermaakt op het strand.

’s Avonds werden we uiteten genomen door Wayan en zijn vrouw. We hebben gegeten bij de Pizzahut. Dit was erg leuk en gezellig. Ik vond het echt onwijs tof dat ik zijn vrouw ook weer gezien heb! Is toch alweer 3 jaar geleden!
Daarna zijn we naar de jongens gegaan. Onderweg hebben we een cadeautje voor ze gekocht. Dit omdat ze eigenlijk altijd onze drankjes betalen. Niet dat dat nodig is, maar ze bieden het altijd aan, voordat wij het kunnen doen. En dus hebben we in een winkeltje onderweg een bieropener in de vorm van een penis gekocht. Gezien de mannen erg van…. Bier houden :).
Dit vonden ze wel leuk.
Later op de avond kwam ook Semmy naar de jongens toe. Dit is iemand die bij Joe’s Place werkt. Met zijn alle zijn we later gaan stappen. Maar voordat we gingen waren eerst Semmy en Peter nog gaan slapen. Peter op zijn eigen kamer en Semmy op de kamer van Tom. Dus toen we gingen hebben we ze heel leuk wakker gemaakt. Ik ben bij Toms kamer naar binnen gestormd en ben op Semmy gesprongen. Die vond het niet heel leuk dat ie wakker gemaakt werd. Maar, wij vonden het wel erg grappig, haha.
Peter werd ondertussen door Tom gewekt.
Joe’s was al bijna dicht tegen de tijd dat wij gingen en dus gingen we naar My Room. Onderweg kwam Hallvard nog zo’n ijzeren slinger tegen die tussen twee paaltjes hangt. Hij heeft vroeger in het circus gewerkt als koorddanser en wilde ons wel een stukje laten zien. Maar het lukte niet zo heel goed. Volgende keer beter.
My Room bestaat uit 3 verdiepingen. Erg gezellig. Daar hadden ze namelijk van die banken staan, die heel relaxt zitten. Hallvard en Lotte waren vooral bezig met ijsblokjes in elkaar kleren te gooien, ondertussen hebben we ook nog popcorn gevecht gehouden (gezien die toch constant werd bijgevuld), en heb ik mijn drinken een beetje over mijn broek geknoeid omdat hij zo vol zat.
Ja, het is weer een erg gezellige avond geworden.

2 januari.

Op deze dag gingen we weer met een gemene glimlach naar het strand. In onze minibar hadden we water in ijsblokjes laten veranderen. Deze hadden we in een tas gedaan. Maar het is nog best een eindje lopen naar het strand. Gelukkig viel het mee met het smelten.
Alleen Hallvard en Tom waren op het strand. We hadden de allebei twee ijsklontjes in onze handen gedaan en de tas in onze handtas gestopt. Tegelijk hebben we ze aangevallen. Erg grappig, want beiden drong het pas laat door, dat ze ook konden opstaan en weglopen en zo.
Die dag hebben we ook nog in de zee gezwommen.
En daarna heb ik een stuk gemist, omdat mijn lieve schoonmama belde (vind ik helemaal niet erg hoor!). Lotte en Hallvard (Tom was al eerder naar huis gegaan), hebben nog aan koorddansen gedaan. Het lukte Lotte alleen om te lopen als Naga of Hallvard haar vast hielden.
Rond een uur of half 5 begon het te miezeren. En dus zijn we maar naar huis gegaan. Eerst even afscheid nemen van James en Naga. Lekker even knuffelen!
Toen we in ons steegje waren, begon het weer keihard te regenen. Ach ja, ik had toch mijn bikini aan. ’s Avonds werd het weer droog. Dus toen Lotte en ik beide klaar waren met omkleden en douchen, zijn we naar een internetcafé gegaan. Toch wel handig om je ticket te hebben voor de terugreis, haha.
Meteen daarna zijn we naar de jongens gegaan. We gingen namelijk met zijn alle uiteten, omdat dit onze laatste avond was.
Peter was alleen nog in een internetcafé en kwam later. Achter op de scooter zijn we naar een restaurantje gegaan. Hallvard en Tom rijden namelijk allebei scooter in Bali. Dus ging Lotte bij Hallvard en ik bij Tom achterop.
Bij het restaurant hebben we nog lang moeten wachten op Peter. Die kwam echt veel later aanzetten. Dus nog voordat hij er was, hebben we besteld. We kregen allemaal honger.
Het eten is erg gezellig en lekker geweest.
Daarna zijn we naar Joe’s Place gegaan. Omdat Peter geen scooter rijd, moest ie bij een van ons erbij. En dus had ik het “geluk” om gesandwiched te worden tussen Peter en Tom. Overigens wel erg grappig.
Bij Joe’s Place was het weer erg gezellig. Ook Ursula en David waren er.
Nadat ik met iedereen op de foto ben geweest, heb ik afscheid van ze genomen. Zo jammer, dat je ze waarschijnlijk (voorlopig) niet meer ziet.
Joe’s Place ga ik erg missen. Zowel Lotte als ik voelden ons er meteen heel erg thuis, alsof we er al zo vaak zijn geweest (dus al voordat we deze keer naar Bali zijn geweest).
Ook de jongens met hun streken en gezelligheid. Het is toch wel een feit dat je ze niet zo gauw meer zult spreken. Maar o.a. dankzij hen, hebben we weer een top tijd beleefd op Bali.

WE WILLEN NU ALWEER TERUG NAAR BALI EN WE ZIJN NOG NIET EENS WEG!!

3 januari.

Vroeg opstaan om te ontbijten en spullen te pakken. Nog wat foto’s maken van onze kamer en het huisje. Om 11 uur gaan we uitchecken. Dit verloopt prima. We vragen aan het hotel of zij een taxi voor ons kunnen regelen. Dit doen zij.
Echter is er nog geen taxi om 10 over half 12 en dat terwijl Wayan nog gesmst had, dat we om 12 uur op het vliegveld moesten zijn. Nog geen minuut later komt de taxi eraan.
In de taxi val ik in slaap. Ik krijg nog wel mee dat het druk op de weg is.
Net voordat we bij het vliegveld zijn, word ik weer wakker. Het is 5 minuten over 12.
Om kwart over 12 checken we in. Dit kan namelijk tot half 1, gezien het vliegtuig om 1 uur vertrekt.
En dan wordt het wachten. Om 1 uur kunnen we nog steeds niet door de gate. En dus gaan we het vragen. Het vliegtuig blijkt vertraagt te zijn. Om half 2 kunnen we uiteindelijk door de gate.
In het vliegtuig heb ik heerlijk liggen slapen.

Als we in Jakarta geland zijn, wordt het eerst spullen zoeken en daarna opzoek naar Prima Jasa (de bus die ons naar Bandung kan brengen). Deze hebben we nog best snel gevonden.
Al om kwart over 3 kunnen we mee.
Om half 7 zijn we bij BSM. Op zoek naar een taxi. Die hebben we uiteindelijk gevonden en zo komen we veilig thuis.

Thea valt het meteen op dat ik bruin geworden ben. We worden geknuffeld en gekust en gaan daarna gezamenlijk eten.
Als we op onze kamer aankomen, liggen daar nog kerstkaarten en een pakketje voor mij. Heb ik toch nog een kerstcadeautje gekregen. Dank je wel lieverd!!!

Na de koffers weer goed te hebben gezet en onze dingen gedaan te hebben, vallen we na 11 dagen weer heerlijk in slaap. Deze keer in Bandung.

Nog 2 weken en dan ben ik weer in Nederland! Ik kijk er echt heel erg naar huis en kan niet wachten tot ik iedereen weer zie!

Tot snel!!!

Liefs, Natasja