10 December

Hoihoi lieve allemaal!

Dit berichtje is een beetje verouderd. Maar die had ik wel al gemaakt voordat we naar Bali gingen. Om jullie niet een uberlang verhaal te geven, krijgen jullie dus eerst het verhaal wat ik eigenlijk voor de vakantie erop had willen zetten. VAn de week krijgen jullie het verslag van Bali!

Maar goed. Deze hele week is het toetsweek voor grade 3 tot en met 6. En dus hebben Lotte en ik niets te doen. Slamet en Eveline moeten bij sommige toetsen wel patrouilleren, maar wij kunnen in die klassen echt niets doen. Het zijn Indonesische toetsen en daardoor kunnen wij ook geen vragen van kinderen beantwoorden.
De toetsen zijn ook heel officieel. Het is al zo dat de stichting de leerkrachten een papier geeft in het begin van elk semester met wat de kinderen moeten leren. De stichting zorgt dus ook voor de toetsen. Deze zitten officieel in een enveloppe verpakt. Goed dicht gemaakt. De leerkracht weet de vragen van zo’n toets dus ook nog niet. In de enveloppe zitten ook nog de antwoorden op de vragen. Deze zijn, zodat de leerkracht het kan nakijken.
Dus als we op stage zijn, doen we niet veel anders dan een beetje achter de computer zitten, e-mail kijken en soms een keertje nakijken.

Op maandag was het natuurlijk weer die ceremonie i.v.m. advent. Het schoolkoor ging ook een stukje zingen. Zij wisten op een gegeven moment hun tekst niet meer en moesten daarom heel hard lachen. Gelukkig hadden ze er zelf lol om!

Omdat we nog steeds een buskaartje nodig hadden, zijn we op maandag middag met Bayu en Nana naar BSM. Dus weer achter op de motor. Het kaartje was snel geregeld en ik geloof dat we de eersten zijn die een kaartje voor die datum en dat tijdstip kochten, gezien we stoel nummer 1 en 2 toegewezen kregen. Daarna zijn we met hen in het winkelcentrum bij Dunkin’ Donuts gaan eten. In ons gewone winkelcentrum is de service altijd heel goed en alles snel klaar. Hier waren ze traag, hadden ze maar de helft en was de service niet bepaald vriendelijk te noemen. Maar goed, het eten smaakte goed.

En ja ja ja, Natasja heeft eindelijk d’r kerstkaarten op de bus gedaan. Na eerst thuis nog twee te hebben geschreven zijn ze dan eindelijk onderweg naar Belanda! En nu ben ik er nog één vergeten, dus die komt later!
Het was erg druk op het postkantoor. We hadden een hoop kaarten om te posten en bij het postkantoor moet je zelf je postzegels op de kaarten en brieven plakken. Dus stonden we aan de balie die kaarten te beplakken met postzegels. Maar omdat je hier al meteen betaald gingen de mensen achter ons, duwen om erbij te kunnen. Beetje ongeduldige mensen! En toen we eindelijk klaar waren met de postzegels en de kaarten aan de man gaven, legde hij deze meteen in de postbak. Ho! Terug! Die moesten nog eerst afgestempeld worden. Als je dat niet controleert willen de mensen van het postkantoor de postzegels er nog wel van afhalen en in eigen zak stoppen. En dan gooien ze gewoon je brief of kaart weg.

Op de terugweg van het postkantoor hebben we nog een supermarkt ontdekt die een stuk dichter bij ons huisje is. Toen we hier de boel gingen verkennen kwamen we twee leerlingen van stage tegen. Deze riepen natuurlijk enthousiast hallo. En dat was telkens wanneer we hen tegenkwamen.
Nadat we klaar waren met onze verkenningstocht, en we naar buiten liepen, begon het te regenen. Snel paraplu op en lopen! Nog voor de grote bui, waren we thuis.

Omdat ik nog wilde kijken naar een paar boeken, zijn we woensdag naar Paris van Java gegaan (dat winkelcentrum). Hier hebben we dus gezocht en daarna ook nog gegeten. We zaten er ook nog over te denken om naar de bioscoop te gaan, maar voor die film moesten we nog 4 uur wachten. En om nou zolang in het winkelcentrum rond te hangen… Daar hadden we ook geen zin meer in. En dus gingen we terug naar huis. Maar eerst nog even langs Leo. Want… Ons visum moet weer verlengd worden. Hopelijk voor de laatste keer, want anders moeten we hem nog 3 dagen voordat we weer naar huis gaan verlengen. En daar hebben we dus geen zin in (en het kost nog een hoop geld!). Nu maar hopen dat het lukt…

En dus zijn we de volgende dag naar de immigratie gegaan. Voordat we naar de immigratie gingen hebben we hier thuis eerst tosti gemaakt. Was wel weer lekker voor de verandering! Na het ontbijt zijn we eerst naar de scholenstichting gelopen omdat we nog een handtekening nodig hadden van onze sponsor.
Bij Leo aangekomen blijkt, dat hij eerst nog naar de kerk moet. En dus maken Lotte en ik gebruik van zijn computer om onze mail te checken. Als we daar beiden mee klaar zijn, gaan we maar in de huiskamer zitten. Het duurt niet zo heel lang voordat Leo weer terug is en we kunnen vertrekken naar het immigratie bureau. Als eerste geef ik Ibu (mevrouw) Maria mijn papieren die netjes in het immigratie mapje zitten. Deze controleert zij en mijn mapje is goed, behalve dat ik mijn paspoort en nog wat andere formuleren moet kopiëren. Daarna geeft Lotte haar mapje. Deze is niet in orde. Van de Nederlandse ambassade hebben we papieren gekregen en deze heeft Lotte niet bij zich. Want hiervoor werd hier nooit nagevraagd. Ik heb deze er wel altijd inzitten omdat ze op het immigratie kantoor van veel papier houden, haha. En dus moeten we TOCH op en neer. Omdat Leo al onze papieren al eerder had laten komen (opstuur dienst of iets), hoefden we daarvoor niet naar het immigratie kantoor. En gingen we er allemaal vanuit dat het deze keer maar één keer op één dag zou zijn.
Omdat Leo nog andere plannen hadden zijn we met een taxi weer terug naar het immigratie bureau gegaan. Nu was alles in orde.
Het volgende probleem is alleen, dat als je voor de 3e keer je visum wilt laten verlengen, je eerst je spullen bij het immigratie kantoor moet inleveren, vervolgens moet je paar dagen later terug komen. Daar krijg je dan een papiertje en moet je daarna naar het hoofdbureau van de immigratie. En dan mag je nog eens terug naar het gewone immigratie kantoor. Lekker ingewikkeld allemaal! Maar met Leo bij ons komt alles vast wel goed!

Vrijdag zijn we eerst naar stage geweest. Het was nog steeds toetsweek en daardoor hadden we nog steeds niets te doen. Dus nadat we klaar waren met het lezen van onze e-mail zijn we naar huis gegaan. Hier hebben we eerst keurig netjes huiswerk gemaakt. Daarna zijn we gaan eten en naar de Carrefour (supermarkt) geweest. Hier heeft Lotte de DVD “Because I Said So” gekocht. Een hele leuke film! En die hebben we natuurlijk die avond gekeken.
Zaterdag hebben we uitgeslapen. Toen we er uiteindelijk uit kwamen hebben we een heerlijke tosti gemaakt. Natuurlijk niet zo lekker als in Nederland, maar wel lekker. Eerst zijn we naar een winkelcentrum geweest. Hier hebben we verder niets gevonden, maar was wel gezellig. Daarna zijn we verder gelopen naar het postkantoor.
Op de terugweg bedachten we ons dat we wel konden gaan poolen, want verder hadden we toch niets te doen. Toen we daar kwamen en even snel een blik naar binnen wierpen, bleek het druk te zijn. Daarom hadden we geen zin meer om nog te gaan poolen. Dan krijgen we zeker te weten constant blikken op ons. Nee, daar hebben we dus geen zin in. En dus hebben we maar een angkot gepakt en zijn we naar het Paris van Java gegaan. Nee, niet om te winkelen!! We gingen naar de bios. Dus hebben we eerst kaartjes gekocht en zijn we daarna bij de Newspaper (een restaurantje) gaan eten. Ik had salade en fruit (ja, gezond hè!) en Lotte had pizza besteld. Ik had allang en breed mijn eten op tegen de tijd dat het eten van Lotte kwam. Een stel naast ons had ook pizza besteld en kreeg deze eerder dan Lotte. Toen hadden we al zoiets van: “Hee, dat klopt niet. Wij hebben eerder besteld en deze ziet eruit als de pizza van Lotte.” Maja, het zal wel. Dus toen kwam Lotte’s pizza. Toen de ober bij ons tafeltje kwam en Lotte zag zitten wist hij dat het fout gegaan was. Hij keek naar het tafeltje naast ons en beantwoorde zijn vraag. Hij liep weer weg met de pizza. En dus moest Lotte heel erg lang wachten, voordat zij kon eten. En dat terwijl ze zo’n honger had!
Op tijd kwamen we bij de bios. We zijn naar een Disney film, genaamd Enchanted, gegaan. Deze begint als tekenfilm en gaat over in “realiteit”. Hij is echt supervet!
Toen we weer terug naar huis gingen, zagen we een bordje bij de slagbomen: OTOMATISCHE SLAGBOMEN. Kei grappig!
Thuis hebben we avond gegeten. Lotte en ik kopen altijd zelf onze toetjes en deze waren we dus lekker aan het opsmikkelen. Thea vroeg of Relinde ook een toetje wilde. Dit wilde zij wel en kreeg zij er zomaar één van Thea! Dit vonden wij natuurlijk niet eerlijk omdat wij zelf onze toetjes (moeten) kopen. Maar goed, daar hebben we niets van gezegd.
’s Avonds hebben we weer Because I Said So gekeken. Tja, je moet maar iets te doen hebben hè?!

Zondag konden we weer uitslapen. Toen ik in de koelkast keek om wat eten te pakken, zag ik dat ik een toetje miste. Dit bleek het toetje te zijn dat Relinde de vorige avond op had. Nadat Relinde en Thea allebei hun excuses hadden aangeboden, kreeg ik van Thea een nieuw toetje.
Onder het ontbijt belde Leo op dat er een probleem was met het visum Het paspoort van onze sponsor was verlopen. Leo probeerde meneer Boediono al de hele tijd te pakken te krijgen, maar dit lukte niet zo. En de stichting is vandaag gesloten en daarom moeten we morgenvroeg heel vroeg daarheen.

Maandag 17 december moesten we terug komen naar het immigratie kantoor. Maar voordat we daarheen gaan, gaan we eerst langs de stichting. We hopen dat onze sponsor voor het visum al een nieuw paspoort heeft.
Daaraan gekomen blijkt dit zo te zijn. Hij kopieert zowel zijn rijbewijs als zijn identiteitskaart voor ons. Daarna lopen we naar Leo. Deze kan helaas niet met ons mee, maar heeft twee vrouwen gevraagd die Engels kunnen spreken. Zij hebben echter geen verstand van het immigratiekantoor, maar dat maakt niet uit.
En op het immigratiekantoor is het bijna niets anders doen dan wachten. Lotte en ik moeten beneden wachten omdat wij slippers dragen, dat kwam iemand van het kantoor zeggen. We zijn er nu al zovaak geweest, en telkens is het geen probleem geweest. Maar ja, dat maakt niet uit.
Na een lange tijd wachten kunnen we dan eindelijk naar Jalan Jakarta, het hoofdkantoor van immigratie, om daar een pakketje met onze gegevens af te geven. Eerst de weg zoeken door het gebouw om vervolgens via een omweg bij het goede bureau te komen.
Daar moeten we ook eventjes wachten. Maar omdat het bijna lunchpauze is voor die mensen moeten we later terug komen.
Eerst zetten we een van de vrouwen thuis af. Daarna rijden we door naar een of andere salon waar zij even haar haar laat doen. Wij krijgen daar te eten. Na anderhalf uur daar te zijn geweest, gaan we weer terug.
Weer even wachten. Daarna krijgen we een pakketje mee terug en kunnen we naar het gewone immigratie kantoor terug. En hier hebben we uiteindelijk tot half 4 gezeten. Waarschijnlijk hadden we ons paspoort al eerder terug kunnen hebben, maar omdat we nu met Wati (een vrouw die ons vaker heeft opgehaald en het visum heeft geregeld, maar geen Engels spreekt) terug gaan, duurt het zolang. Zij loopt namelijk altijd op het immigratiekantoor rond om visums en andere zaken te regelen voor andere mensen.
Onder het wachten hebben we vooral mensen bekeken. Erg grappig was dit. Mensen met echt lelijke kleren, vrouwen die eigenlijk niet op hakken kunnen lopen, mannen met slobbertruien.

Omdat we die dag al zoveel hebben moeten wachten, besluiten we om ’s avonds naar het winkelcentrum te gaan. Hier kopen we meteen wat voor de scholen. Als we alles gekocht hebben, maak ik een lijstje en zet ik het op de site.
Na wat gewinkeld te hebben, gaan we nog warme chocolade melk met slagroom drinken bij Starbucks. Dit omdat we het koud hadden. We bestellen echter een te grote en kunnen het net wel/niet op. Maar desondanks was hij wel erg lekker.

Dinsdag waren Lotte en ik op stage onze stagebegeleiders kwijt. Wij zoeken, maar konden ze niet vinden. En dus hebben we maar weer geïnternet en zijn we na heel lang wachten naar huis gegaan. Thuis hebben we echter alleen maar huiswerk gemaakt en geluierd.

Woensdag kwamen we om 7 uur op school. Toen bleek er een mis te zijn in de aula van de school. Deze mis hebben ze altijd in het begin en aan het einde van een semester. De kinderen zongen kerkliedjes en op een gegeven moment kwam de pastor binnen (helaas niet Leo). Ik ben bij grade 4 gaan zitten. Daar zaten namelijk twee jongens naast elkaar die helemaal niet met elkaar over weg kunnen. En dus heb ik daar maar oppassertje gespeeld. Alles is wel goed gegaan, nadat ik de kinderen uit elkaar heb gezet.
In de mis was de pastor erg leuk bezig met de kleinste kinderen. De kinderen kregen ook een hosti. Voor ons was de mis saai, omdat het – natuurlijk – allemaal in het Bahasa was.
Na de mis waren de klassen vooral bezig met het knutselen van dingen voor de businessday die vrijdag plaats vind.
Na stage zijn we naar het winkelcentrum gegaan en hebben weer spullen voor de scholen gekocht. En toen wilden we naar huis gaan. Regen, regen en straat vol met water. Snel zijn we naar de overkant gerend om bij Starbucks maar weer aan de warme chocolademelk te gaan, een beetje te drogen en gewoon relaxt te zitten. Toen de regen grotendeels was afgelopen zijn we naar Leo gegaan. Hier is Lotte het vriendinnetje van Leo geworden omdat hij het zielig vond dat ik wel een vriendje heb en zij niet.
’s Avonds zijn we naar carrefour gegaan voor wat chips en drinken. Wat die avond wilden we weer thuis film gaan kijken. Op weg naar Carrefour was de moskee nog steeds bezig met kraaien (zoals ik het noem). Dit komt omdat er morgen een feestdag is. Idul Hadj (of zo iets). Dit is een Islamitisch nieuwjaar voor degene die naar Mekka zijn geweest.
Maar goed. We liepen door “het” straatje toen ik vrolijk tegen Lotte zei: “Kijk, daar heb je een grote rat.” “Oh kei leuk! Dadelijk bijt hij in je teen!” En op dat moment komt die rat op mij afgerend. Ik denk dat ik nog harder schreeuwde dan de moskee!
Maar, ik leef nog steeds, haha. Op de terug weg kwam Lotte een kakkerlak tegen. Hierdoor maakte ze een soort van gek dansje om die kakkerlak te ontwijken. Ook erg grappig!

Donderdag hadden we een hoop bedacht om te doen. Zo wilden we naar het postkantoor, de scholenstichting, kijken voor een angklung en naar het hotel omdat we vandaag toch vrij zijn i.v.m. Idul Hadj.
Maar daardoor was ook het postkantoor gesloten, op de scholenstichting waren de meeste mensen vrij en dus ook degene die wij wilden zien, en voor de angklung hoefden we niet meer te kijken omdat Leo hiervoor iets zou regelen. En dus zijn we maar naar het hotel gegaan. Hier moesten we wat dingen doen. Helaas was internet erg traag en daarom vervelend. Omdat we het ontzettend koud hadden hebben we in het hotel nog een warme chocolademelk gedronken. Deze is lang niet zo lekker als bij Starbucks, maar wel lekker warm!

Vrijdag was het op stage dus businessday. Dit werd geopend door een ceremonie. Elke klas had iets anders aan. Grade 4 had kerstmannen/vrouwen pakjes aan, Grade 3 zelfgemaakte t-shirts etc.
Het koor zong hele vrolijke kerstnummers, er werden nummers met gamelan gezongen, we hebben door de kinderen een traditionele dans gezien, een of andere “verjaag-de-geesten” dans en iemand van het ministerie van het Bandungse onderwijs die de ballonnen met daarop Santo Yusup doorknipte en door de lucht liet vliegen. Daarna was het festijn geopend. De kinderen hadden van alles gemaakt en heel veel klassen gingen bakken en koken en dit konden mensen die kwamen kijken kopen. Erg leuk. Heel de school deed mee, alle kinderen vonden het hartstikke leuk, de sfeer was tof, de klassen mooi versierd en noem het maar op.
Een hele leuke afsluiter van het schooljaar 2007 dus!
Na stage zijn we naar het winkelcentrum geweest en hebben weer wat voor de scholen gekocht. Ook hadden we een “stalker”, iemand die gewoon vrienden met ons wilde worden waarschijnlijk. Maar door vele rondjes te lopen in het winkelcentrum hebben we hem afgeschud.
Daarna zijn we weer naar Paris van Java gegaan. Hier hebben we eerst 2 uur lang warme chocolademelk bij Starbucks gedronken (het was namelijk hier weer hartstikke koud!!). Daarna zijn we naar de bios gegaan. Deze keer naar de film: Holiday Wishes. Een erg leuke film, speciaal voor de kerstliefhebbers. Daarna hebben we lekker gegeten bij Black Canyon.

Morgen vertrekken we voor 11 dagen naar Bali! Lekker vakantievieren in de zon met zee om te surfen en warme regen (tja, het is daar ook gewoon regentijd). We hebben er al erg veel zin in, maar moeten onze spullen nog wel pakken hoor!

IEDEREEN FIJNE FEESDAGEN EN EEN GEZOND EN GELUKKIG 2008 GEWENST!

Dikke kus en knuffel, Natasja